တရားနာျခင္းကို "ဓမၼႆ၀န" ဟုေခၚသည္။ တရားနာရာ၌

၁။ မၾကားဖူးေသးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၾကားရျခင္း၊
၂။ ၾကားဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ထပ္၍ ရွင္းလင္းစြာနားလည္ရျခင္း၊
၃။ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ေနေသာ အခ်က္မ်ား၌ ယံုမွားကင္းရျခင္း၊
၄။ အယူမွန္ သမၼာဒိ႒ိကို ရျခင္း၊
၅။ သဒၶါ ပညာတိုးပြား၍ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္းဟူေသာ အက်ိဳး ငါးပါးကို ရႏိုင္သည္။

ဤအက်ိဳးတရားမ်ားကို ရဖို႕ရန္ ရည္သန္၍ တရားနာရာ၌သာ ဓမၼႆ၀န ကုသိုလ္အစစ္ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဓမၼကထိကကို ခင္မင္၍ျဖစ္ေစ၊ ရယ္စရာ ေမာစရာ အေသာပါ၍ ေပ်ာ္ရႊင္၍ျဖစ္ေစ ၊ "တရားမွ နာေဖာ္မရဘူး ။ အပ်င္းထူလိုက္တာ" ဟုကဲ့ရဲ႕မည္ စိုး၍ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္ျဖစ္ေစ၊ ဓမၼကထိက၏ အရည္အခ်င္းကို အကဲခတ္ကာ ကဲ့ရဲ႕တန္လွ်င္ ကဲ့ရဲ႕လို၍ျဖစ္ေစ နာၾကရာ၌ကား ေပါက္ေဖာ္ႀကီးစကားလို "၀မ္မွာ" စိုးရသည္။

ထို႕အတူ မေကာင္းစိတ္ယိုထြက္ဖို႕ တရားနာရာ၌ အယိုဘဲ ၀မ္မွာ စိုးရသည္။

ယခုေခတ္၌ကား အလိမၼာကို ေကာင္းစြာေပးႏိုင္ေသာ က်မ္းစာေတြေပါမ်ားလွ၏။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ က်မ္းစာမ်ားကို ၾကည့္ရွဳက်က္မွတ္ ရြတ္ဖတ္၍ ေနလွ်င္လည္း တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရႏိုင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခတ္ဆန္ဆန္ တရားကိုနာမည့္အစား က်မ္းစာကို ၾကည့္ရွဳေနျခင္း ၊ ႏွဳတ္ရွင္းသူကို ဖတ္ဖို႕ရန္ေတာင္းပန္၍ ၾကားနာျခင္းတို႕က အက်ိဳးမ်ားဖြယ္ ရွိပါေသးသည္။
{မည္သည့္က်မ္းစာသည္ မိမိတို႕ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု မေရြးခ်ယ္တတ္လွ်င္ ဇိနတၳပကာသနီ ၊ ဗုဒၶ၀င္ ၊ သံေ၀ဂ၀တၳဳဒီပနီ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား စီစဥ္ေတာ္မူအပ္ေသာ က်မ္းစာတို႕သည္ အမွန္အက်ိဳးမ်ားေသာ က်မ္းစာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။}

(မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားေတာ္မူေသာ "ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ" စာ-၁၉၉~၂၀၀)