၁။ အဆိုးျမင္သမားက တစ္ဝက္ေလ်ာ႔တဲ႔။
၂။ အေကာင္းျမင္သမားက တစ္ဝက္ျပည့္တဲ႔။ (ဒါက လူသိမ်ားတယ္)
၃။ အင္ဂ်င္နီယာက ဖန္ခြက္ဟာ ရွိသင္႔တာထက္ တစ္ဆပိုႀကီးေနတယ္ တဲ႔။
၄။ ျမန္မာျပည္ တန္ဖိုးမဲ႔အိမ္ယာ ကန္ထရိုက္ေတြက ဖန္ခြက္လုပ္တဲ႔လူေတြႏွယ္ ညံ့တာ တဲ႔။

တစ္။ ေနရာတိုင္းမွာ အိမ္သာေတြ ရွိေနရမယ္။ လူေတကိုလည္း အိမ္သာထဲမွာပဲ အေပါ့အပါးသြားဖို႔ ပညာေပးရမယ္။

ႏွစ္။ လူေတြၿပီးရင္ လူနဲ႔အနီးဆုံး ေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြအတြက္ အိမ္သာေတြ လုပ္ေပးရမယ္။ သူတို႔ကိုလည္း အိမ္သာထဲမွာပဲ သြားဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးရမယ္။

ဒါဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က တံတားေတြ လမ္းေတြရဲ႕သက္တမ္း သိသိသာသာႀကီး ရွည္လာလိမ့္မယ္။

ဆ႐ာခင္ညြန္႔ အတြင္းေရးမွဴး တစ္ ဘဝက ဖ်က္ဆီးလိုက္တဲ႔ ဘိန္းခင္းေတြ၊ မီးရွိဳ႕ျပလိုက္တဲ႔ ဖမ္းဆီးမိ ဘိန္းေတြ။
ျပသနာက ဖမ္းဆီးမိ ဘိန္းပမာဏက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုမ်ားေနျခင္းပဲ။
ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ အေတာ္ႏိုင္တဲ႔လူေတြ။

အိႏၵိယရဲ႕ ေရျပတ္လပ္မႈ။
ေတာေတာင္ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ သတ္ပစ္လာတဲ့ ျမန္မာအစိုးရ စနစ္ေဟာင္း။
လာမယ့္အႏွစ္ ၅၀ နဲ႔ ၁၀၀။ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ကို ေရမငတ္ေစပါနဲ႔။

မုဆိုးႏႇစ္ေယာက္ ေတာလိုက္ထြက္ၾကတယ္။
ေတာထဲေရာက္ေတာ႔ ဘာေၾကာင္႔မွန္းမသိ တစ္ေယာက္က မူးေမ႔ၿပီး လဲက်သြားေရာ။ မ်က္လုံးႀကီးကျပဴး၊ အသက္ရႈေသးသလား မရႈေတာ႔ဘူးလားလည္း မေသခ်ာေတာ႔ဘူး။

ဒါနဲ႔ က်န္တဲ႔တစ္ေယာက္က စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ အေရးေပၚ လူနာဌာနကို ဖုန္းဆက္ေပါ႔...
"က်ေနာ္႔ သူငယ္ခ်င္း အသက္ရွိေသးလားမသိဘူး၊ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ"
"စိတ္ေအးေအးထားပါ။ ပထမဆုံး သူ အသက္မရွဴေတာ႔တာ တကယ္ မွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာဖို႔လိုပါတယ္"
"ဒါဆို ခဏ"
ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း
"ေသခ်ာပါၿပီ။ သူ လုံးဝ အသက္မရွဴေတာ႔ပါဘူး။ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ေျပာျပပါ။ က်ေနာ္ စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားေနပါတယ္"

အဖိႏွိပ္ခံဘဝ၊ စနစ္ဆိုးဘဝေအာက္မွာ အႏုပညာေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ဖန္တီးႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ရုရွား အႏုပညာရွင္ေတြထက္
ပြင္႔လင္းရာသီမွာ အႏုပညာပါပါ ေတးဂီတေတြ ဖန္တီးႏိုင္တဲ႔ အိုင္ရစ္ေတြကို က်ေနာ္ပိုခ်စ္မိတယ္၊ ပိုလည္း ေလးစားမိတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးကိုဖြဲ႔သီမွ အႏုပညာေျမာက္တဲ႔ ကဗ်ာ၊ ဂီတျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ တစ္ခုခု မွားေနပါၿပီ။

ဒါကေတာ႔ လူေတြ ရယ္ေမာတတ္၊ ရယ္ေမာဖို႔ ဖန္တီးတတ္တဲ႔ ဟာသေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ပါတယ္။
အျခားလူတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ ရွိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို လူေတြက သိပ္မရယ္တတ္ၾကဘူး။ ရယ္စရာလို႔လည္း သိပ္မထင္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ အျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလြဲအမွားေတြ၊ အေရးမႀကီးလွတဲ႔ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ ႀကဳံေတြ႔ရမႈေတြကိုေတာ႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ရယ္ေမာတတ္ၾကတယ္။ ဒီရယ္ေမာမႈမွာ သေရာ္လိုဟန္ေတြ မပါၾကပါဘူး၊ ရိုးရိုးပဲ ရယ္ေမာၾကတာပါ။
ဒီအခ်က္ကို သံသယရွိရင္ ျမန္႔မာပ်က္လုံး၊ ကမၻာ႔ပ်က္လုံးေတြကို လိုက္ၾကည့္ပါ။ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ဟာသေတြထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အမွန္ထက္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ အမွားအေၾကာင္းေတြ ပိုမ်ားသလို လူေတြကလည္း ဒါကိုပဲ ရယ္ေမာၾကတာပါ။
သူတစ္ပါးရဲ႕ အမွားေလးေတြကို ရယ္စရာလို႔ ထင္မွတ္ေနၾကျခင္းဟာ အတြင္းမွာ မသိမသာ ရွိေနတဲ႔ လူရဲ႕ စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္ေၾကာင္႔လို႔ သိပၸံကဆိုပါတယ္။

ဇင္ေဝေသာ္

လူတိုင္းမွာ မသိမသာ စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္ (ကိုယ္က သူ႔ထက္ သာတယ္ထင္တဲ႔ သေဘာထား) ရွိတယ္လို႔ သိပၸံကဆိုပါတယ္။
ဥပမာ။ ။ ကရုဏာျဖစ္ဖို႔က မုဒိတာပြားဖို႔ထက္ ပိုလြယ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ??
အဓိကကေတာ႔ လူတစ္ဖက္သားက ကိုယ္႔ေအာက္ နိမ္႔ပါးေနလို႔၊ ကိုယ္႔ေလာက္ အဆင္မေျပလို႔၊ ကိုယ္က ျမင္႔ေနလို႔ပါပဲ။
မုဒိတာက်ေတာ႔ တစ္ဖက္သားက ကိုယ္႔ထက္သာေနတဲ႔အတြက္ မသိမသာရွိေနတဲ႔ စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္နဲ႔ သြားၿပီး ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေနတယ္။
ဒီလိုဆိုလို လက္မခံႏိုင္သူေတြ ရွိႏိုင္ေပမဲ႔ ကရုဏာျဖစ္ဖို႔ထက္ မုဒိတာပြားဖို႔က ပိုခက္တယ္ဆိုတဲ႔အခ်က္ကေတာ႔ ျငင္းဖို႔ခက္ပါလိမ္႔မယ္။
ဒါက လူရဲ႕ စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္ေၾကာင္႔ပါ။

ထိန္းေၾကာင္းေပးထားတဲ႔ ႏွလုံးသားရွိသူေတြ၊ ႏွလုံးသားႀကီးသူေတြဆီမွာေတာ႔ စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္ မရွိႏိုင္ဘူး။
ရွွိရင္ေတာင္ ျမင္မေကာင္း ရႈမေကာင္း ထိုးလိုးေထာင္ေလာင္ မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။
(စာအုပ္ကိုင္ေနလို႔ ဒီေလာက္ပဲ ေရးႏိုင္တယ္ဗ်ာ)

ဗုဒၶဘာသာစိတ္ပညာအရ "အတိမာန" ဆိုတာနဲ႔ "စူပီးရီးယား ကြန္ပလက္စ္" တို႔ အဓိပၸါယ္အားျဖင္႔ ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါး ညီညြတ္ပါတယ္။

ဇင္ေဝေသာ္

ဘဲငန္းကေလးေတြက မ်က္ေစ့အလင္းပြင့္ရာသစၿပီး ဘဲငန္းမႀကီးေနာက္ကို တဂက္ဂက္ မည္သံေပးရင္း မေကြမကြာ လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါကို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈက မိခင္ေမတၱာရဲ႕ ဆြဲငင္အားေၾကာင့္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ဒါကို သိပၸံက မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တိက်တဲ့ အေျဖကိုေတာ့ ထပ္ရွာၾကည့္တယ္။ ဘဲငန္းေလးေတြ မေပါက္ခင္ကတည္းက သူတို႔ေဘးမွာ စက္႐ုပ္ႀကီးတစ္ခု ခ်ထားေပးတယ္။ သူတို႔ မ်က္ေစ့ ပြင့္ပြင့္ခ်င္း ပထမဆုံး ျမင္ေတြ႕ရမယ့္ အရာက အဲဒီ စက္႐ုပ္ႀကီးပါ။

သူတို႔လမ္းေလ်ာက္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း သူတို႔ဟာ စက္႐ုပ္ႀကီးရဲ႕ေနာက္ကို တေကာက္ေကာ္ပဲ လိုက္ေနၾကပါသတဲ့။
ဒီမွာ အေျဖတစ္ခု ထပ္ထြက္သြားတယ္။



သတၱဝါေတြဟာ သူတို႔ ပထမဆုံးျမင္ေတြ႕ရတဲ့ အရာ၀တၳဳတစ္ခုကို စံတစ္ခုအေနနဲ သတ္မွတ္ထားၿပီး အားကိုးတႀကီးလည္း ဖက္တြယ္ထားတတ္တယ္ဆိုတဲ့ အေျဖပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ သေဘာတူသညိျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ သိပၸံဟာ သိပၸံအေနနဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာပဲ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္

ျမန္မာသၾကၤန္ရက္ ရွည္လွၿပီမွတ္တယ္။ တရုတ္ နယူးယီးယာက ႏွစ္ပတ္။
အတုယူစရာေလးက အဲဒီရက္ေတြအတြင္း ေက်ာင္းကိုမလာႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အဘိုး အဖြားေတြဆီ ကိုယ္ေတာ္ေတြက သြားၾက၊ လည္ပတ္ၾက၊ ရြတ္ဖတ္ေမတၱာပို႔ေပးၾကျခင္းပါပဲ။ သူတို႔ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ၾကတယ္။ နာမည္သာေပး၊ ကားအထိ စီစဥ္ေပးစရာ မလိုဘူး၊ ေက်ာင္းက စီစဥ္ေပးတာ။
ဒီယဥ္ေက်းမႈက ျမန္မာျပည္မွာ မရွိဘူး။ ဒီမွာ အပင္႔ မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး။ ႂကြလာေစခ်င္တယ္လို႔သာ ဖုန္းသာဆက္၊ ေရာက္ေအာင္ လာတယ္။ ။