ဇင္ေဝေသာ္၊ ဇင္ေဝေသာ္နဲ႔


"ဇင္ေဝေသာ္၊ ဇင္ေဝေသာ္နဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး အထင္ႀကီးမိတာ။ အဂၤလိပ္စာတတ္တာပါ၊ အေတြးအေခၚက ခ်ာပါ႔"
"ဟိုက္ အသားလြတ္ႀကီးပါလား၊ ငါေရးတာကလည္း ဘုံဝါဒ။ မင္းနဲ႔ငါ၊ ငါတို႔နဲ႔ သူတို႔၊ အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ ကမၻာရဲ႕ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ပါရာဒိုင္းအေၾကာင္ပါ၊ ဘေလာ႔တယ္ကြာ"
"ဒီမိုခ်ာႀကီးက ဘေလာ႔သြားတယ္၊ သူတို႔ေျပာတဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆိုခြင္႔က ဘာလဲ" တဲ႔။

ဟ ေကာင္ေလးရ၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သူ သန္႔ရွင္းထားတဲ႔ ကြင္းျပင္ေပၚ မင္းကို လြတ္လြပ္စြာ အီအီးပါခြင္႔ေပးတာ မဟုတ္ဘူး ဟ။

ကစ္ဆင္းဂ်ား ေျပာတာေနာ္၊ စာစစ္ရင္း ေတြ႔မိလို႔ တင္လိုက္တာ။


ေတာ္လွန္ေရးၿပီးစကာလက အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရး အကြဲအၿပဲ ၾကားကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ လူေတြသာ ျဖစ္ေနၿပီး ႏိုင္ငံေရး သေဘာ တရားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိၾကဘူး။ သူတို႔ကပဲ လူႀကိဳက္မ်ား တဲ့ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကြးေၾကာ္လာၾကလို႔ ဒီမိုကေရစီ မက်တဲ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒေတြ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ အျမစ္တြယ္လာခဲ့တယ္.....................။

ေနာက္ခံသမိုင္းအားျဖင့္ သူတို႔နဲ႔တူညီတဲ့ အီရတ္ရဲ႕ ဆက္ဒန္ဟူစိန္ကေတာ႔ ပိုၿပီး အစြန္းေရာက္တဲ့ ဘာသာေရး ဘက္မလိုက္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေန ခဲ့ၿပီး သူအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ၁၉၇၀ နဲ႔ ၁၉၇၉ ကာလအတြင္းမွာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြေ ရာ၊ ရက္စက္မႈေတြပါ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ (အစေတာ့ အမွန္တကယ္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ပါ၊ ေနာက္ေတာ့ သူက သမၼတျဖစ္သြားတယ္)

(World Order)


ကစ္ဆင္းဂ်ားကေတာ႔ လုပ္ျပန္ၿပီ....


အဲဒီအခ်ိန္က အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရွိ စစ္အစိုးရေတြ၊ ဘုရင္ေတြနဲ႔ အာဏာရွင္ အစိုးရေတြဟာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈကိုပဲ သူတုိ႔ကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ လုပ္မႈလို႔ ယူဆထားၾကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ဖို႔ (သို႔) ဗဟု၀ါဒ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကာဖို႔ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး ျဖစ္သြားၿပီး အဲဒီ အက်ိဳးဆက္ေတြက (၂၁) ရာစုေရာက္ခ်ိန္အထိ အမွ်င္မျပတ္ႏိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

ေျပာသြားတာ အတိအက်ပဲ။ လိုက္မယ္ဆို ကြင္းဆက္ေတြ။


ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေျပာစကားေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္သလဲ သိခ်င္ရင္ နာေထာင္ႀကည္ပါ
Posted by အမွန္ တရား ဘက္ေတာ္သား on Saturday, August 29, 2015

ေဖ႔ဘုတ္ ဒီမိကေရစီ


ဒီမိုကေရစီမွာ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင္႔နဲ႔ ပတ္ဘလစ္ လြတ္လပ္ခြင္႔ ရွိပါတယ္။
သူပိုင္၊ သူ႔ေျမ၊ သူ႔အိမ္တြင္းမွာ သူဟာ လြတ္လပ္ခြင္႔အျပည့္ရွိပါတယ္။ အစိုးရ အရာရွိ၊ သမၼတျဖစ္ရင္ေတာင္ သူ႔ခြင္႔ျပဳခ်က္နဲ႔မွ ဝင္လို႔ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ သူ႔ၿခံဝင္းအျပင္ထြက္တာနဲ႔ သူဟာ ပတ္ဘလစ္ လြတ္လပ္ခြင္႔ကို ေလးစားရပါတယ္။ သူ႔ အိမ္ဝင္းထဲက ဥပေဒကို ခ်န္ထားခဲ႔ရပါတယ္။
ေဖ႔ဘုတ္ဟာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။
သူ႔ ေဝါေပၚ သြားေရးရင္ သူ႔ဥပေဒကို ေလးစားပါ (သူ႔မွာ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ အျပည့္ရွိ)
ကိုယ္႔ေဝါေပၚ လာေရးရင္ ကိုယ္႔မွာ ဆုံးျဖတ္ခြင္႔ရွိ။ (ကိုယ္႔မူကို ကုိယ္ထိန္းသိမ္းခြင္႔ရွိ)
အျပင္ထြက္တာနဲ႔ ဘုံဥပေဒကို ေလးစားပါ။ မဆဲနဲ႔၊ အသားလြတ္ မေစာ္ကားနဲ႔၊ ဒါပါပဲ။
ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီပါ။

အခ်င္းခ်င္းသာ ကေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်း


၁။ သူတို႔က သိပၸံဆိုေတာလည္း သိပၸံလိုက္ရတာေပါ႔ေလ။ တီဗြီအၾကည့္မ်ား၊ အင္တာနက္အသုံးမ်ားတဲ႔ေက်ာင္းသားက ပညာေရးမွာ အမွတ္ေလ်ာ႔တတ္ သတဲ႔။ ဒါမ်ား ကိန္းဘေရ႕ဂ်္ ဆရာႀကီးေတြက သုေတသနျပဳေနရေသး တယ္။ ျမန္မာျပည္က မိဘေတြဆို ကေလးေတြကို တိဗြီေရွ႕ကေန အတင္းေမာင္းထုတ္ၿပီး သူတို႔ခမ်ာ ေက ဒရားမား ၾကည့္ေနရရွာတာ။ ပညာေရး ထိုခိုက္လို႔ေပါ႔။ ဟိုကေလးကလည္း တိဗြီေရွ႕မွာသာမရွိေတာ႔တာ ဟန္းဖုန္းရွိေနေတာ႔ ပြတ္ေန ရတာပဲ။

၂။ စစ္တပ္အစိုးရကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြကပဲ သေဘာမက်တာ ထင္ေနတာ၊ မဟုတ္ဘူး၊ ထိုင္းလည္း အတူတူပဲ။ သူတို႔ပါတီႀကီးႏွစ္ခု အခ်င္းခ်င္းသာ ကေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်း၊ စစ္တပ္အစိုးရကို သေဘာမက်တာၾကေတာ႔ တစ္သံထဲပဲ။ သူတို႔ဆြဲတဲ႔ ဥပေဒမူၾကမ္းကို သေဘာ မတူလို႔ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ျပန္ေျပာတဲ႔စကားက မဆိုးဘူး။ "အလွမယ္ကို တစ္ကိုယ္လုံးၿခဳံၾကည့္မွ သူမအလွကို ေတြ႔ရမွာေပါ႔၊ သူ႔ ရိုးတြင္းခ်င္ဆီက ဘယ္လို သူ႔ အသည္းက ဘယ္လို တစ္စစီခြဲၾကည့္ရင္ ဘယ္မွာ အလွရွာေတြ႔ပါေတာ႔မလဲ" တဲ႔။

ေတာ္ေသးတယ္၊ ၃၂ ေကာ႒ာသ ျပည့္ေအာင္ေျပာမသြားလို႔။ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံေတြက ဘာလုပ္လုပ္ ဘုရား အိုင္ဒီယာေတာ႔ ပါလိုက္ရမွ။