ဧဝံ ေမ သုတံ ဘုန္းႀကီးသုံးပါး


(တစ္)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ဟဲ႔ ဒကာ၊ အဲသလို မေျပာရဘူး။ အဲသလိုေျပာရင္ ဒီနယ္ကဆရာေတာ္ေတြ သီလ၊သမာဓိ မရွိဘူးဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္ေရာက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေနာက္တစ္ေခါက္ႂကြလာလို႔ မိုးမရြာရင္ ဒီ ဆရာေတာ္ေတြလည္း သီလပ်က္ကုန္ၿပီလို႔ ေျပာၾကဦးမွာပဲ၊ သဘာဝက သဘာဝအတိုင္းပဲ ရွိတယ္"
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ခိုင္မာတဲ႔ သီလ၊ သမာဓိအျပင္ ပညာပါ ပါတဲ႔အေျဖေၾကာင္႔ ဒကာဟာ အသိလမ္းမွန္ေပၚ ေရာက္သြားတယ္။




(ႏွစ္)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ ဒကာႀကီးကျဖင္႔ လုပ္ၿပီ၊ ဟဲ ဟဲ ဟဲ" (ဒီေနရာမွာ လုပ္ၿပီလို႔ အသံထြက္ပါ၊ လုပ္ပီ လို႔ အသံမထြက္ပါနဲ႔)
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဟဲ ဟဲ ဟဲ အေျဖေၾကာင္႔ ဒကာခမ်ာလည္း ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒကာျဖစ္သြားေတာ႔တယ္။

(သုံး)
"ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာ မိုးေခါင္ေနတာၾကာၿပီဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔လို သီလ၊ သမာဓိရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ႂကြလာလို႔ အခု မိုးရြာတာဘုရား"
"ျဖစ္ရမွာေပါ႔။ ဘုန္းဘုန္းကိုယ္တိုင္ ႂကြလာၿပီပဲ။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ႂကြလာၿပီးတဲ႔ေနာက္ အားလုံးအဆင္ေျပၿပီသာမွတ္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔က ၇ ရက္သားသမီး အားလုံးကို ေစာင္႔ေရွာက္ထားမွာေပါ႔၊ ဘာမွ မပူနဲ႔၊ ျဖစ္ေစရမယ္"
ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဘုရားေၾကာေပးအေျဖေၾကာင္႔ ဒကာခမ်ာလည္း ဘုရားကိုေၾကာေပးရင္း ထိုဘုန္းႀကီးကို ကုန္းေနေအာင္ ဦးခ်ေလေတာ႔တယ္။ ဘုရားကိုေၾကာေပးထားမွန္ပင္ မသိရွာ။
အမွာ။ ။ တစ္ကေတာ႔ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေျဖျဖစ္ပါတယ္။

သုံးပြင္႔ဆိုင္ရင္ ေၾကာက္ရတယ္

အေမရိကန္ရယ္၊ အဂၤလိပ္ရယ္၊ အီရတ္တစ္ေယာက္ရယ္ အတူတူ အရက္ေသာက္ေနၾကတယ္။

အရင္ဆုံး အေမရိကန္က ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲက ေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီး ဖန္ခြက္ကို ပစ္ထည္႔လိုက္ တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း...
"အေမရိကမွာ ဖန္ခြက္ေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါေသာက္ၿပီးသား ဖန္ခြက္နဲ႔ ထပ္ေသာက္စရာမလိုဘူး" တဲ႔။



ဒုတိယက အဂၤလိပ္၊ ေရွ႕က အေမရိကန္လုပ္ျပသြားတာကို သူ ေတာ္ေတာ္ ခိုက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ သူကလည္း ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲက ေသနတ္နဲ႔ ဖန္ခြက္ကို ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္။ သူေျပာတာက...
"ၿဗိတိန္မွာ ဖန္ခြက္လုပ္လို႔ရတဲ႔ သဲေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါေသာက္ၿပီးသား ဖန္ခြက္နဲ႔ ထပ္ေသာက္စရာမလိုဘူး" တဲ႔။

အီရတ္ကီးကေတာ႔ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးနဲေပါ႔။ သူတို႔အစြမ္းျပႏိုင္သလို အီရတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အစြမ္းျပႏိုင္မွာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလိပ္က စဥ္းစားၿပီး ေက်နပ္ေနခ်ိန္မွာ အီရတ္ကီး က ခြက္လက္က်န္ကို ေမာ႔ေသာက္၊ ဖန္ခြက္ကို အေပၚေျမွာက္ ခါးၾကားထဲ က ေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီး အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ သူက...
"ဘဂၢဒက္မွာ အေမရိကန္ေတြ အဂၤလိပ္ေတြ ေပါလြန္းလို႔၊ တစ္ခါ အရက္ အတူတူ ေသာက္ၿပီးသား အေမရိကန္တစ္ေယာက္ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္ျပီး အတူတူ ေသာက္ေနစရာမလိုဘူး" တဲ႔။

ေနာက္ဆုံးလူ ႏိုင္သြားတတ္တယ္၊ ဟဲဟဲ။

03/08/2013

အဲဒီရထားႀကီး


အဲဒီရထားႀကီး
ဘူတာဝင္သြားပုံကို
သား သေဘာမတူဘူးေတာ႔ အေမ။

သံလမ္းကေလးကို
ပက္လက္နင္းသတ္ခဲ႔ၿပိီးတာေတာင္
သူက အာေခါင္ျခစ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံရဲတယ္။

အေမရိကန္ ရီေပါ႔တ္ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔စစ္တပ္ေပၚလစီ

၁။ အေမရိကရွိ စုစုေပါင္း ဆရာဝန္ဦးေရ ၇၀၀,၀၀၀ (၇ သိန္း)
၂။ ဆရာဝန္ေတြ ကုသထုံးလြဲမွားမႈေၾကာင္႔ တစ္ႏွစ္အတြင္း မေတာ္ တဆ ေသဆုံးရသည္႔ လူနာဦးေရ ၁၂၀,၀၀၀ (တစ္သိန္း ႏွစ္ေသာင္း)
၃။ ဆရာဝန္တစ္ဦးစီေၾကာင္႔ ပ်မ္းမ်ွ ေသဆုံးရသည္႔ ရာခိုင္ႏႉံး 0.171

၁။ အေမရိကရွိ ေသနတ္ပိုင္ဆိုင္သူဦးေရ ၈၀,၀၀၀,၀၀၀ (ရွစ္ကုေဋ)
၂။ ေသနတ္ေၾကာင္႔ တစ္ႏွစ္အတြင္း မေတာ္တဆ ေသဆုံးရသည္႔ လူဦးေရ ၁,၅၀၀
၃။ ေသနတ္ေၾကာင္႔ ပ်မ္းမ်ွ ေသဆုံးရသည္႔ ရာခိုင္ႏႈန္း 0.0000188.
(Department of Health and Human Services)




ခိုင္လုံသည္႔ ဤ အခ်က္ႏွစ္ကို ေထာက္ထားၾကည္႔လ်ွင္ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ေသဆုံးရသည္႔ပမာဏက ေသနတ္တစ္လက္ေၾကာင္႔
ေသဆုံးရသည္႔ ပမာဏထက္ အဆ (၉၀၀၀) ကိုးေထာင္ေက်ာ္ သာလြန္ေနေၾကာင္း ေတြ ႔ရွိ ရသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးမလား ေသနတ္တစ္လက္ ဝယ္ကိုင္မလား ဆိုသည္႔ အေျဖကိုလည္း တြက္လို႔ရသြားေတာ႔သည္။

ဤ အစီအရင္ခံစာက ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ အႀကီးအက်ယ္ ရွိခဲ႔ဟန္တူသည္။ အရည္အခ်င္းမီ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးရန္ ကုန္က်မည္႔ ေငြပမာဏအစား စစ္လက္နက္တစ္ခုဝယ္ယူရန္သာ ဆုံးျဖတ္ ခဲ႔ၾကသည္။
သို႔မွသာ လူအေသအေပ်ာက္ နည္းမည္မဟုတ္ပါလား။ ဦးသိန္းစိန္၏ ဘေတာ္ ဘိုးေတာ္ၾကီးမ်ားက လူထုကို တကယ္ ခ်စ္ၾကပါသည္။

05/07/2013

သမုဒယ ဟိုက္ကူ


"Even in Kyoto
hearing the coukoo's cry
I long for Kyoto"


ဒီ ဟိုက္ကူကဗ်ာက ဇင္ဘုန္းႀကီး၊ ဟိုက္ကူမာစတာႀကီး ဘရွဳိးရဲ႕ (Basho. 1644-1694) လက္ရာပါ။ ခံစားေလ႔လာသူေတြ၊ ကမၻာ႔ ကဗ်ာေဗဒပညာ ရွင္ေတြကေတာ႔ ဒီကဗ်ာမွာ သစၥာေလးပါးရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ၊ လကၡဏာေ ရး သုံံးပါးရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ စီးဝင္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ႔ သမုဒယသစၥာ၊ ခပ္ပါးပါး ဒုကၡသစၥာနဲ႔ လကၡဏာေရး သုံံးပါး ရွဳေမ်ွာ္ကြင္းေလာက္ပဲ ခံစားလို႔ ရပါတယ္။

"က်ိဳတိုမွာဆိုရင္ေတာင္
ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရရင္း
က်ိဳတိုကို က်ေနာ္ လြမ္းမိဆဲ"


ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္းလုံးကေတာ႔ ဘရွဳိးဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကဗ်ာရဲ႕ မိတ္ဆက္က "Even in Kyoto" ပါ။ ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ ဒီ ကဗ်ာ ကို သီကုံးခိုက္ ဘရွဳိးဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕မွာ ရွိမေနဘူးလို႔ ခံစားလို႔ သလို ဘရွဳိး ဟာ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကေန တစ္ခါတစ္ခါ အေဝးေရာက္ေနရတတ္တယ္ လို႔ ခံစား ရင္လည္း ရပါတယ္္။
သူ က်ိဳတိုကို လြမ္းတယ္ ဆိုရာမွာ သူ႕အလြမ္းစိတ္ကို ျမားေခၚသြားတာက က်ိဳတိုတင္မကေတာ႔ဘဲ ဥဩတြန္သံနဲ႔ပါတြဲၿပီး အားျဖည္႔ေပးထားတာ ေတြ႔ ရပါတယ္။
"ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရရင္း (နဲ႔ေတာင္)
က်ိဳတိုကို က်ေနာ္ လြမ္းမိဆဲ"
ဒီ ႏွစ္ေၾကာင္းက အေႏွာင္အဖြဲ႔လို႔ အမည္ရတဲ႔ "သမုဒယသစၥာ" ကို ကဗ်ာ ဆရာက ျပန္ " ေႏွာင္ဖြဲ႔" လိုက္တာပါပဲ။
က်ိဳတိုမွာ မဟုတ္လို႔၊ ဥဩတြန္သံကို မၾကားရလို႔ သူ လြမ္းေနတာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ၊ ဥဩတြန္သံကိုၾကားေနစဥ္မွာကိုပဲ ဥဩတြန္သံကို ထပ္လြမ္းျပလိုက္ခ်င္းပါ။
ဒါ ဘာလဲ?
ပိုင္ဆိုင္ေနရၿပီပဲ၊ လြမ္းေန၊ တမ္းတေနစရာ မလိုေတာ႔ဘူး။

တကယ္ေတာ႔လည္း သမုဒယမွာ ရပ္နားစရာ ဂိတ္မရွိ၊ ရပ္နားစရာအရိပ္ လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔လည္း သမုဒယက နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ ေနႏိုင္တာ မဟုတ္ လား။
သမုဒယက ရပ္နားစရာ ဂိတ္မရွိ၊ ရပ္နားစရာအရိပ္ မရွိသလို ဘရွိဳးကလည္း ရပ္မေနခဲ႔ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း ရပ္နားခြင္႔ သူ မေပးခဲ႔ဘူး။
အခု ဥဩတြန္သံကို ၾကားေနရေပမဲ႔.....
က်ိဳတိုၿမိဳ႕ကေန အေဝးကို ခရီးသြားရတဲ႔ အခါ.....
ဥဩတြန္သံကို မၾကားလိုက္ရတဲ႔ အခါ.......
ဘုရား ဘုရား!!!!!
အနိစၥတရားကို ဘယ္သြားထားၾကမလဲ?
သူလာေခၚလို႔ အၿပီးလိုက္သြားရတဲ႔ အခါ.......
အဲဒီ အခါေတြမွာ
က်ိဳတိုကို.............
ဥဩတြန္သံကို.................

သူ႕အလြမ္းကို စိုးရိမ္မႈ (ဒုကၡသစၥာ) အေျမႇးပါးေလးနဲ႔ပါ ထုပ္ပိုးျပသြားတယ္။
ဒုကၡကို ခပ္ပါးပါး ျပသြားခဲ႔ေပမဲ႔ ဘရွဳိးေရာ က်ေနာ္တို႔အားလုံးဟာ အေျမႇး ပါးေလးကို ခြာၿပီး (ငွက္ေျပာသီး အခြံကို ခြာလိုက္သလိုမ်ိဳးပဲ) သမုဒယ ဆီ ေျခကုန္ သုတ္ၾကျပန္တယ္။
ဒီကဗ်ာမွာေတာ႔ သမုဒယသစၥာ ကိုယ္တိုင္ ဘရွဳိးရဲ႕ ခ်ည္ေႏွင္ျခင္းကိုခံလိုက္ ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သမုဒယက ဘရွဳိးကို ခ်ည္လိုက္၊ ဘရွဳိးက သမုဒယကို ခ်ည္လိုက္။
သမုဒယက က်ေနာ္တို႔ကို ခ်ည္လိုက္၊ က်ေနာ္တို႔က သမုဒယကို ခ်ည္လိုက္ ပါပဲ။


21/11/2013