အခုမွ ဖတ္မိတဲ႔ ကြန္မင္႔ဗ်ာ။ အေတြးအေခၚ၊ တင္ျပပုံနဲ႔ ဇာတ္အိမ္ပါ ခိုင္လြန္းလို႔ ေရြးလိုက္ပါတယ္။


Ichiban Chris မစၥၥတာေရႊ ရဲ႕ ေနျပည္ေတာ္မွာတမ္း…
တကယ္လို႔ အသက္ျပန္ရွင္ႏိုင္ဖို႔လမ္းစ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အသက္ကယ္ပစၥၥည္းေတြနဲ႔ ငါ့အသက္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆြဲဆန္႔ေပးၾကပါ ကြာ ။ကၽြန္ေတာ္သာ ဒီလိုမမွာခဲ့ရင္ ေဒါင္းဇားေတြက ခ်ီးထုပ္ႀကီးေတာ့ လစ္ၿပီဆိုၿပီး ျမန္ျမန္ အသုဘခ်လိုက္မွာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အမွတ္ရစရာ အေကာင္းဆံုးေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ ၊ လမ္းေဘး ေသာက္ေရခြက္ေတာင္ ေသာ့ခတ္ထားရတဲ့ႏိုင္ငံ၊ခ႐ိုနီ အခြင့္ထူးခံေတြဆိုၿပီး ျဖစ္လာေအာင္ က်ဳပ္လုပ္ရတာပါဗ်ာ …ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ေသသြားရင္ေတာင္ က်န္ေနမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြပါ ။ဒီလိုအေျခေနေတြ အတိုင္းဆို ကၽြန္႔ေတာ့္ သားသမီး ေျမးေတြ အရွိန္နဲ႔ဆက္လိမ့္ေနႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပါ ။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီစည္းစိမ္ေလးေတြ မခံစားသင့္ဘူးလားဗ်ာ…သူမ်ားေတြေျပာသလို ဒယ္အိုးေရာက္မယ္ဆိုတာလဲ မယံုၾကည္ပါဘူး. ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ေတာ့ ဆီေလးမ်ားမ်ား သုတ္ေပးလိုက္ပါ ဒါမွ ဒယ္အိုးမွာ ဂ်ိဳးကပ္မေနမွာေလ ဟုတ္ဘူးလားလို႔…

မစၥတာလီရဲ႕ ေနညိုခ်ိန္မွာတန္း  မွ

Post a Comment