ဒီေန႔ တစ္နာရီမွာ ကမာရြတ္ မီဒီယာနဲ႔ ေတြ႔မယ္ ည ေန ေလးနာရီမွာ ကိုေက်ာ္သာ ဆရာသစၥာနီတို႔နဲ႔ ေတြ႔မယ္ မနက္ျဖန္ ျပန္မယ္
(2 Oct)

ခရီးထြက္ရသမ်ွ ႏိုင္ငံေတြထဲ ျမန္မာျပည္ျပန္ရတဲ႔ခရီးဟာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္၊ ကယိကထမမ်ားဘူး။
အျခားႏိုင္ငံေတြသြားရင္ ကြမ္းထုတ္ယူရတာနဲ႔ ကြမ္းရြက္၊ ကြမ္းသီး စသည္ အလြတ္ယူသြားရတာနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္တယ္။
အခု ဘာမွယူသြားစရာမလိုဘူး။

ဒီပုံကို ပထမတင္စဥ္က မန္ယူပရိသတ္ေတြက ေနာက္တယ္ထင္ေနၾကတာ။
လက္စတာကို ဒါဇင္ဝက္နီးပါး ဂိုးေပးလိုက္မွ ယုံၾကတာ။ တစ္ျခမ္းက ေဟာင္းေလာင္းႀကီး။
ဗန္ေဂါနည္း ဗန္ေဂါဟန္လို႔ပဲ ယူဆရေတာ႔မွာပဲ။
မာေဆးဆိုက္ ဒါဘီပြဲၿပီးမွ ၾကည့္ရဦးမယ္။

(လွည့္ၾကည့္မိတဲ႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)

"ေနစမ္းပါအုံး၊ အရွင္ဘုရားက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္ထဲက ဟာသေတြ ေရးတင္ေနတာလဲ၊ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔၊ အရွင္ဘုရားဆီက လီကြမ္းယု စာအုပ္ တပည့္ေတာ္ငွားဖတ္တာ အခု ၿပီးသြာၿပီ။ အဲဒါ ဇာဂနာတို႔ ေထာင္ထဲမွာ ခိုးဖတ္ခဲ႔ရတယ္ဆိုတဲ႔စာအုပ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္႔မွာ ျမန္မာေရာ အဂၤလိပ္ေရာရွိေနတာပဲ။ အဲဒါမ်ိဳး ဘာသာျပန္လိုက္စမ္းပါ"

မိုက္တိမိုက္ကန္းစိတ္က
"ငါ႔ဘာသာ ငါေရးခ်င္ရာေရး တင္မွာေပါ႔၊ သူနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ လာၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္ေနေသးတယ္" လို႔ ေျပာတယ္။
သုံးသပ္ဆင္ျခင္တဲ႔စိတ္က
" ဒီ လူ႔ဂြစာႀကီးနဲ႔ ေပါင္းလာတာၾကာၿပီ၊ ေစတနာမပါရင္ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာတဲ႔လူ၊ သူေျပာတာကို စဥ္းစား" လို႔ ေျပာတယ္။

အဲသလိုန႔ဲ တစ္ႏွစ္ျပည့္လို့ ေရးမိတာေတြျပန္စုလိုက္ေတာ႔ ဒီေန႔ ဒီ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ေလ...ဗ်ာ။
ဦးတင္ေမာင္ဝင္း ေရ၊ ခင္ဗ်ား သေဘာမတူရင္ေတာင္ လွည့္ၾကည့္မိတိုင္းေတြ႔ ရမယ္႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို ေက်းဇူးတရားေတြနဲ႔ ထုတ္ပိုးထားမိပါတယ္။





အမွာ။ ။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းဆိုတာ ကမ္းလက္ထဲ ကြန္မင္႔ေတြ အီးလို ဝင္ဝင္ေရး တတ္သူပါ။ အီးလိုေထာင္႔ေနတယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔၊ ျမန္မာလိုေျပာရင္ ဒီထက္ေထာင္႔ပါတယ္။ အသည္းငယ္ရင္ နားေထာင္လို႔မရဘူး။ ၁၆ ႏွစ္ေအာက္ဆိုရင္ သူ႔စကားနားေထာင္ဖို႔ မိဘရဲ႕ ဂိုက္ဒင္႔စ္ လိုမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ရဲေဘာ္စိတ္အျပည့္ရွိ၊ ရင္ဘတ္နဲ႔ စကားေျပာတတ္လို႔ ရြာ႔အျပင္ ေရာက္ေနသူ ထဲက တစ္ေယာက္ေပါ႔။

(သီဟနာဒ၊ ဇင္ေဝေသာ္)

မိတ္မဆက္ခင္ ေတာ႔ပ္ တင္း ဝင္သြားမႈ...
အင္းဝမွာ တင္ထားသမ်ွ စာအုပ္ ခ်က္ခ်င္း ကုုန္သြားမႈ...
ဝယ္ယူ၊ ဖတ္ရွဳၾကတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ကို ေက်းဇူး အထူးတင္ရပါသည္။

"ေမာနင္း ဂ်က္စမင္း"
"ေမာနင္း ဆာ။ ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား"
"ေပ်ာ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ဂ်က္စမင္းရဲ႕မက္ေဆ႔ဂ်္ က မနက္ ႏွစ္နာရီမွေနာ္"
"အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဟုတ္တယ္၊ ႏွစ္နာရီထိုးမွ ဒီေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အဆုံးသတ္ႏိုင္ၾကလို႔ပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္း ဒီမနက္ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္ယာက ထခဲ႔သလဲ၊ အိပ္ေရးေရာ ဝ, ခဲ႔သလား"
"၆ နာရီခြဲ။ အခုတေလာ အက်င္႔ရေနၿပီ။ အရင္လကတည္းက အႀကိဳေလ႔က်င္႔မႈေတြ လာလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ကိုယ္႔တာဝန္ေပးထားတဲ႔ ဧည့္သည္က ဘယ္သူ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံသား၊ ဘယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းမယ္၊ သူ႕လက္ရွိရာထူးက ဘာ၊ သူ႔အတြက္ က်န္းမာေရးလိုအပ္ခ်က္က ဘာေတြျဖစ္မယ္ စတာေတြ အကုန္ေလ႔လာထားရပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂ်က္စမင္း၊ ဒါနဲ႔ ညက ဒီကအျပန္မွာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ၾကေသးသလဲ"
"အရင္ဆုံး တစ္ေန႔တာရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ အစီအစဥ္တက် ျဖစ္သြားတာေတြရွိသလို ကေမာက္ကမေတြလည္း အမ်ား ႀကီးပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို ေျပာင္းသင္႔တာေျပာင္း ရတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အသိေပးဖို႔ ေနာက္က်သြားတာပါ"
"ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ႔ပြဲမွာ ဒီေလာက္ေတာ႔ ရွိမွေပါ႔၊ ဧည့္သည္ အမ်ားစုကလည္း နားလည္ၾကမွာပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္းတို႔အုပ္စုမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာက ဘယ္သူလဲ"
"သူက ကရိုလိုင္းေလ၊ မေန႔က ေန႔လယ္စာ စားရင္း စကားေျပာခဲ႔သူေလ၊ သူက နယူးေယာက္မွာေမြးတဲ႔ ကိုရီးယန္း"
"ေအာ္ ေအး သူေျပာတယ္။ ငါ႔ကိုေတာင္ ကမၻာေက်ာ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၤာပူကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား၊ ျမန္မာကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား ေမးသြားေသးတယ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ဒီ ေဟာ္တယ္ႏွစ္ခုက ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို သူက ဖိုင္နယ္လိုက္ဇ္လုပ္တယ္"
************************************************************************
အာရွတန္ဖိုးလား၊ အေနာက္ကို စိန္ေခၚမႈလား၊ လူမ်ိဳးရဲ႕ သဘာဝလား။ အားလုံး အမည္တပ္လို႔ရပါတယ္။
၁။ ဒီမိုကေရစီဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြးခြင္႔ရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ သေဘာမတူလည္း လိုက္။
၂။ လူ႔ေရွ႕မွာ လူႀကီးကို ႏႈတ္လွံမထိုးရဘူး။ သူတစ္ျပန္ ငါတစ္ျပန္ေတြ မရွိရဘူး။
၃။ အစီအစဥ္တက်မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဖုန္းမက္ေဆ႔ဂ်္ ခ်က္ခ်င္းပို႔။ လမ္းညႊန္မႈ အတိုင္းလိုက္။
၄။ တစ္ေန႔တာရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္လွန္သုံးသပ္၊ ေနာက္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ ဆုံးျဖတ္
**************************************************************************

ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြကို ၂၀၀၂ ခု၊ စကၤာပူ လူငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္ ေရာက္လာ ကတည္းက ေလ႔လာခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ အလုပ္မျပီးဘဲ လုံးဝမအိပ္ရဘူး။ ပြဲမွာ တစ္မိန႔္တစ္အာဏာဆန္သေလာက္ သူတို႔ခ်င္း တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနတတ္တယ္။
*************************************************************************

အားလုံး ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္လို႔ သြားရမယ္႔ခရီးစဥ္ကို ဒရိုင္ဘာရဲ႕လက္ထဲ အပ္လိုက္ၿပီလည္းဆိုေရာ က်ေနာ္႔ေဘးက ဂ်က္စမင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ႔တယ္။ အနည္းဆုံး တစ္နာရီေတာ႔ သူမ အနားယူခ်ိန္ရသြားတယ္။
သူ႔ကို စာနာမိရင္း ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ဖို႔ေျပာ၊ လြတ္က်မလိုျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ဟန္းဖုန္းေလးကိုေတာင္ ယူကိုင္ေပးခဲ႔ရေသးတယ္။ ဒါကို ဂ်က္စမင္းမသိဘူး။ ကားရပ္ေတာ႔မွ ေဆာရီး၊ သင္႔ခ္ ယူ တဲ႔။

ေနးရွင္းတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေနာက္ကြယ္က သဲလြန္စတစ္ခ်ိဳ႕ ဂ်က္စမင္းဆီက က်ေနာ္ရလိုက္ပါတယ္။ သူမက ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလ။
(ဆက္ရန္)

 ***ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း***

"ငါ႔သား၊ မိုးေတြသိပ္႐ြာေနတယ္၊ လယ္ကန္သင္းေတြ က်ိဳးကုန္မွာစိုးရတယ္။ အေဖတို႔ လယ္ထဲဆင္းၾကည့္ရေအာင္"
အိပ္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ကို အေဖက တိုးတိုးေလး လႈပ္ႏႈိးပါတယ္။ လယ္က ႐ြာနဲ႔ သုံးမိုင္ေလာက္ေဝးမယ္ ထင္တယ္။ အိပ္ယာက မထခ်င္ထခ်င္ က်ေနာ္က
"အေဖ၊ က်ဳပ္ ဖိနပ္သည္းႀကိဳးျပတ္ေနတယ္၊ စီးလို႔မရေတာ႔ဘူး"
"အေဖ႔ဖိနပ္ကို စီး၊ ေပါက္ျပားကိုယူ၊ လာ အျမန္သြားရေအာင္"
ဒီလိုနဲ႔ ရြာကထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ခပ္တည္းတည္း အေဖ႔ဖိနပ္ကလည္း ေခ်ာင္း ကိုေက်ာ္ေတာ႔ ျပတ္သြားျပန္ေရာ။
ဒီေတာ႔ ေတာသား၊ လယ္သမား၊ သိန္းေဖျမင္႔ အသည္းစြဲ၊ လက္ဝဲယိမ္းတဲ႔ အေဖက
"ခရီးက မဆုံးေသးေတာ႔ ဖိနပ္မပါလည္း ဆက္ေလ်ွာက္ရမွာပဲ ငါ႔ သားေရ။ ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔" လို႔ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔..
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔....
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔......

ခပ္ညံ့ညံ့သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေလးပါ။
ေလာကႀကီးမွာ အေဖ႔လက္ခုပ္သံထက္က်ယ္တာလည္း တစ္ခါမွ မၾကားခဲ႔ရဖူးပါဘူး အေဖရယ္။

ဇင္ေဝေသာ္

ျပည္တြင္းမွ တက္ေရာက္လိုတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအေနနဲ႔
၁။ ကမ္းလက္အီးေမးထဲကို မိမိတို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္အေကာင္႔ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နာမည္ရင္း ပါ) နဲ႔အတူ တက္ေရာက္လိုေၾကာင္း ၂၈ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထား အီးေမးပို႔ (လူဦးေရ ခ်ိန္ဆဖို႔ လိုအပ္တဲ႔အတြက္)
၂။ ဒီ ဖိတ္စာကို ပရင္႔ထုတ္ၿပီး တက္ေရာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း.....

ဆရာနဲ႔အနီးကပ္သင္ခဲ႔ရတာမ်ိး မဟုတ္ေလေတာ႔ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ ေက်းဇူးအတင္ရဆုံးက အေဆာင္ေဖာ္ ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လန္းေဂြ႔မာစတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ (မန္း) အတူေနရဟန္းတစ္ပါးက မိမိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
"သူတို႔ အဂၤလိပ္က ေကာင္းၿပီေပါ႔ကြာ၊ တကၠသိုလ္သက္တန္းတစ္ေလ်ွာက္လုံး အဂၤလိပ္ပဲ ထိုင္လုပ္သြားတာ၊ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ေတာင္ ေထာင္က်က္သြားတဲ႔ လူေတြ" လို႔ ဆိုတဲ႔ မုဒိတာစကား တစ္ဆင္႔ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကို ေထာင္က်က္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ဒီလိုပါ။

ဦးဂရုမွာ အေမရိကန္ေရာက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးက လွမ္းေပးထားတဲ႔ အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ (လန္းေဂြ႔မာစတာ) ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေမရိကကို လွမ္းေခၚဖို႔ သူ႔ အတြက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ျပင္ဆင္ေပးမႈပါ။ ဦးဂရုက အျခား ဘာသာရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ေနရေတာ႔ အဂၤလိပ္စာကို ေဇာက္ခ်မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္း သုံးခ်င္ရင္သုံးဆိုၿပီး သူ႔ လန္းေဂြ႔မာစတာကို ငွားထားပါတယ္။ ဘယ္လိုေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ၾကားပဲၾကားဖူးတဲ႔ အဲဒီေခတ္
က ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္တန္ ပစၥည္းႀကီး။ ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလည္း မရွိ၊ ပိုက္ဆံရွိ လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဝယ္လို႔မရ။

သူ႔ရဲ႕ လန္းေဂြ႔မာစတာရလိုက္တဲ႔ေန႔ကစၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ကို႔ယို႔ကားယား အသံထြက္ေတြကို ထိုင္ျပင္ေနမိ၊ စကားလုံးအသစ္ေတြကို အတုခိုးရင္း လိုက္ေျပာေနမိတယ္။ လူနဲ႔သူ႔အဘိဓာန္ႀကီးက ခြဲလို႔မရေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြား တယ္။ သုံးလေလာက္သုံးၿပီးေတာ႔ အားနာတာနဲ႔ "လိုမွ ငွားေတာ႔မယ္" ဆိုၿပီး သူ႔ျပန္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ရက္ကို အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေလာက္ေတာ႔ သုံးျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္စျပဳလာတဲ႔ မိမိအဂၤလိပ္ဟာ အဲဒီ အဘိဓာန္ရဲ႕ ေကာင္းမႈေၾကာင္႔လို႔ ဒီေန႔အထိ ယုၾကည္ေနမိသလို ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးကိုလည္း တိုက္ဆိုင္တိုင္း ေအာက္ေမ႔လ်က္ပါ။

အခု သူဘယ္မွာရွိၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတာက မိမိရဲ႕ အထင္ကရအရွိဆုံး ဆက္ဆံေရး အားနည္းခ်က္ႀကီးပါ။ ရင္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ပိုက္ဆံရွိရင္ အဝယ္ခ်င္ဆုံးပစၥည္းက အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ျဖစ္ေနခဲ႔ တယ္။ သိပ္မလိုေတာ႔တာေတာင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကအိပ္မက္မို႔ ဝယ္လည္း ဝယ္ျဖစ္ ခဲ႔တယ္။ စကၤာပူကိုထြက္လာမွ အရွင္စကၠပါလကို(ထင္တာပဲ) ေပးထားခဲ႔တယ္။

ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္အသံထြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေလးထားမႈ ျမန္မာေတြမွာ အားနည္းတတ္တယ္(လို႔ ထင္တယ္)။ ႏႈတ္ခမ္းေတြ၊ လ်ွာေတြ၊ ပါးစပ္ေပါက္အေန အထားေတြကအစ ေလ႔လာသူေတြကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္လည္း လုပ္တတ္ၾက တယ္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတာင္ သေရာ္ခံ မလြတ္ခဲ႔ဘူး)။ မလုပ္အပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေပါ႔ေတာ႔ေတာ႔နဲ႔ သူ႔အသံကို အလြယ္မရႏိုင္ဘူး။ တကယ္က ပုဒ္စစ္က်မ္းဆိုတာ ပါဠိအသံထြက္ဖို႔ အာ၊ လ်ွာ၊ သြား၊ ႏႈတ္ခမ္း အေနအထားေတြ ကို ဖြင္႔ဆိုျပတဲ႔ ဖိုနစ္တစ္က်မ္းတစ္က်မ္းဆိုတာ မေမ႔အပ္ဘူး။

အဂၤလိပ္ပဲ ေျပာလို႔ေတာ႔ ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္း ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာေန ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုအဂၤလိပ္လဲဆိုတဲ႔ ကြဲျပားမႈကလည္း ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳး တိုင္းမွာရွိတယ္။
ကိုယ္႔အဂၤလိပ္က "စံ" မဝင္ရင္ ထမင္းဝင္စား၊ ေဈးဝင္ဝယ္လို႔ရေပမဲ႔ ပညာရွင္ ၾကား ထဲေတာ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိေနရာမွာ ခဏရပ္၊ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ႔ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ဦးဂရုရဲ႕ပုံရိပ္ ရင္မွာထင္လာလို႔ ........

ကုလသမဂၢမွာ ေျပာသြားတဲ႔ အိုဘားမားရဲ႕ မိန္႔ခြန္းက အားရစရာေကာင္းလွတယ္။
အစၥလာမ္မစ္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြအတြက္ သုံးသြားတဲ႔ စကားလုံးက Network of death တဲ႔။
လုံးဝ ေလခ်ိဳမေသြးဘူး။ မိုက္တယ္၊ ရွင္းတယ္။ မီဒီယာေတြေတာင္ ခ်ီးမြမ္းေနၾကေလရဲ႕။

ဒီစာခ်ဳပ္က တစ္ခုတည္းေသာဘာသာ၊ တစ္ပါးတည္းေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ေအာက္ မွာ ဆိုတဲ႔စာေၾကာင္႔ သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔အတူ သေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး လက္မွတ္ထိုး၊ မထိုး မသိပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈကို သေဘာတူေပမဲ႔ ဗုဒၶဘာသာက ေဂါ႔ဒ္ကို လက္မခံ သလို အလႅာကိုလည္းလက္မခံပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ လက္မွတ္ လုံးဝမထိုးႏိုင္ပါဘူး လို႔ ႏွစ္ပါးအတူတူ ျငင္းပယ္ခဲ႔ပါတယ္။
ရာႏႈန္း ၉၀ ေက်ာ္ လက္မွတ္ထိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္၊ သိသေလာက္ ဒီ ႏွစ္ပါး လက္မွတ္မထိုးတာနဲ႔လည္း ဘာမွထူးျခားမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ယုံၾကည္မႈ ခံစစ္စည္းလိုင္းကိုေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ေတာင္ ကာကြယ္ဖို႔ပါပဲ။

"Ko MoeZet မဟာသီယာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ေတာ့ ဒီဘိတ္လုပ္ရေတာ့မယ္
ဟိုေၾတာက္ကလဲ ေရႊနဲ႔ေမ်ာက္နဲ႔ ေရႊကစာရိတၱပိုေကာင္းသတ့ဲ. ဟိဟိ"

မဟာသီယာနဲ႔ သီဟနာဒက ဒီဘိတ္ လုပ္စရာမလိုသလို အယူအဆ ကြဲေနတယ္ လို႔လည္း မဆိုႏိုင္ဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မဟာသီယာေျပာတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက မေလးရွားထဲမွာ ေနေနၾကတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ညႊန္းဆိုေနလို႔ပါ။ ဒီအခ်က္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း သေဘာေပါက္ထားႏိုင္ပါတယ္ (သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ)။
သီဟနာဒညႊန္းခဲ႔တဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ စကၤာပူမွာ ရွိတဲ႔ မေလးကိုပါ။ မေလးရွားထဲက မေလးမဟုတ္ပါဘူး။
လူ႔သဘာဝအရ လူနည္းစုသာရွိေသးရင္ စာရိတၱပိုေကာင္းတတ္ပါတယ္။

"ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ" ကိုဖတ္ၿပီး မဟာသီယာက ငါတို႔ မေလးအားလုံး ဒီလိုပဲကြလို႔ လက္မေထာင္ေနမွာ မဟုတ္သလို မေလးရွာထဲက လူနည္းစုျမန္ မာေတြ စာရိတၱေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ သူ႔မွတ္ခ်က္ကို နားေထာင္ၿပီး ငါတို႔ျမန္မာ တိုင္း ဒီလိုပဲကြလို႔ သီဟနာဒလည္း လက္မ မေထာင္ရဲပါ။
တကယ္တမ္းေယဘုယ်ကိုၾကည့္ေျပာရင္ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာရဲ႕ အက္သစ္ အဆင္႔ အတန္းဟာ မစြံလွေသးပါဘူး။ ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြ ျပန္ရတာ နည္း လြန္းလွပါတယ္။ "Lost and Found" ယဥ္ေက်းမႈလည္း စနစ္တက် မထြန္း ကားေသးဘူး။ ဒီအတြက္ ေရႊဆိုသူေတြ မနာေစခ်င္ပါ၊ ေယဘုယ်ကိုၿခံဳၾကည့္တာမို႔ ဘယ္တုံးက ငါ ဘာေတြ႔လို႔ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လို ျပန္ေပးတာ စတဲ႔ ကြန္မင္႔ေတြ နဲ႔လည္း သာဓကထုတ္ ရွင္းေနစရာ မလိုပါ။ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာဟာ သူတို႔ ဘာသာတရားအေပၚ အမႊမ္းတင္ၾကတာခ်င္းလည္း တူၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ေနာ္ေဝလို၊ ဂ်ပန္လို ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြမွာ လိပ္စာနဲ႔ဖုန္း နံပါတ္သာပါရင္ ရာႏႈန္းျပည့္ ျပန္ရတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ မဟာသီယာလည္း ငါ႔မေလးကြလို႔ လက္မေထာင္သင္႔သလို သီဟနာဒလည္း ငါ႔တို႔ ျမန္မာကြလို႔ လက္မေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
ကိုမိုးဇက္ေရ ဒီကိစၥက ႏွစ္ဖက္နားလည္မႈ ရွင္းေနလို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း ဒီဘိတ္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံေနၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ


Ko MoeZet "မွ်တ ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း. ေစာဒက လဲတက္ဖြယ္ အလွ်ဥ္းမရိွပါ.
စတိုင္ယာ ကြန္႔မဲန္႔တခု ကို ကာလံကို သတိမျပဳမိခဲ့မိပဲ စြတ္တင္မိတဲ့ တပည့္ရ့ဲအမွားတခ်က္ေၾကာင့္. ဘုန္းဘုန္းဘုရား အုန္းစားခဲ့ရတာကိုလဲ ေတာင္းပန္လိုပါ၏"

အရင္ေန႔က ကိုမိုးဇက္ေျပာခဲ႔တဲ႔ မဟာသီယာရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးစကား ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ကိုမိုးဇက္ရယ္၊ မဟာသီယာရဲ႕ ရိုးသားပြင္႔လင္းမႈရယ္၊ အထူးသျဖင္႔ မေလးေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ရိုးသား၊ ႀကိဳးစားမႈရယ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
(26 Sep)

"If Malays see money, if they can, will steal".

Ethnic Chinese and even the migrant Myanmar workers are more honest compared to the native Malays where money is concerned, Tun Dr Mahathir Mohamad said today as he continued his decades-old belief of inherent racial weaknesses to explain the economic failures of Malaysia’s largest community.

“Now I have a bakery. I want to say honestly, I am ashamed because among the Malay, Chinese or Burmese or any other workers, the Malay ones sometimes when they see money they forget themselves, they become dishonest,”

“Whenever the [Malay workers] see money, if they can swipe the money, they will. I have fired a lot of Malays because of this attitude. But the Chinese are not like that,”
“When we’re trust worthy, when we want to lend money, people will give because they know we will pay it. How many Malays when they borrow money, they don’t pay back?” asked Dr Mahathir.
“We have to be trustworthy so people will give contracts to us. When we want to give contracts, we give to the Chinese instead because we know they will do their work properly. This is our weakness, not trustworthy,”
“I have never wanted to fool myself. If they’re lazy, I call them lazy. If people don’t like it, then be it. When I was Umno president, I
used to nag all the time. ” 

"ဒီကိစၥက ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာနဲ့မဆိုင္ဘူးထင္ပါတယ္ သက္ဆိုင္သူေတြရဲ့ စာရိတၲနဲ့ပဲ သက္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္ေရးထားတဲ့စာအသြားအလာကို
ျကည့္ရင္ မြတ္စလင္ဘာသာကိုအထင္ျကီးတဲ့ပံုစံျဖစ္ေနပါတယ္
ကမ္းလက္ ရဲ့အေတြ့အျကံုေတြကိုေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးလွ်က္" Pyau Saw Htee

Pyau Saw Htee ေရ။ သူတို႔ကို အထင္မေသးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ႔ ဂ်ပန္တို႔ ကိုရီးယားတို႔လို႔ ယဥ္ေက်းမႈမေရာေႏွာဘဲ ျမန္မာျပည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုထဲပဲ ရွိေစခ်င္တဲ႔အထဲ ကမ္းလက္တို႔ ပါဝင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး "လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡ" ကို ဘာသာျပန္ခဲ႔ တာဟာ ဒီျပသနာၾကားက ဟန္ခ်က္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ၾကည့္ၿပီး အေျဖ တစ္ခုခုရႏိုင္ေကာင္းရဲ႕၊ ပညာပါပါ ျပဳျပင္၊ ထိမ္းသိမ္းမႈေတြ ရွိလာႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုတဲ႔ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာလည္း ဒါပဲရွိတယ္ေလ။

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ

ဒီမိန္းကေလးဟာ သူမဘာသာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဒီ စာအုပ္အုပ္ေရးတယ္။ မြတ္စလင္ လူႀကီးလူေကာင္းေတြအတြက္ စဥ္းစား သုံးသပ္စရာေတြျဖစ္သြားၿပ္ီး မြတ္စလင္ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမေတြအတြက္ ဆဲစရာျဖစ္သြားတယ္။ သူမရဲ႕ဘာသာကို ျပင္ေစ၊ တိုးတက္ေစခ်င္လို႔ေရးတာ၊ အပုတ္ခ်တာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္မ်ားရဲ႕ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမကြန္မင္႔ကို အင္တာတိန္း မလုပ္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ေဆာရီးပါပဲ။




ကမ္းလက္(သီဟနာဒ)

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ

သူက ရန္ကုန္သား၊ တကၠစီသမား၊ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ပါ။
ဒီကိစၥ ၂၀၀၂ ခု၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ႔တာ။ ေရႊေတာင္ကုန္း သာသနာ႔ ရိပ္သာမွာ တရားအားထုတ္၊ စာေပသင္ၾကားအၿပီး ကိုရီးယားျပန္ခါနီး ကိုရီးယား သီလရွင္ႏွစ္ပါး(မဝိမလနဲ႔မဓမၼဒသီ)နဲ႔အတူ က်ိဳက္ထီးရိုးကို ဘတ္စ္ ကားနဲ႔ ဘုရား ဖူးသြားခဲ႔ၾကပါတယ္။

တာဝန္ခံဆရာေတာ္ကို ေလ်ွာက္ထားခဲ႔တာက သူတို႔ႏွစ္ပါးထဲသြားမယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ မေျပာတတ္ ေျပာတတ္ျမန္မာစကားနဲ႔ အျခား ႀကဳံေတြ႔ရဖြယ္ရွိတဲ႔ အခက္အခဲေတြေၾကာင္႔ အကူအညိီေတာင္းလို႔ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ လိုက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကေန တကၠစီ စီးၿပီး ေရႊေတာင္ကုန္း ရိပ္သာအျပန္မွာ ရိပ္သာထဲအထိ မလိုက္ခဲ႔ဖို႔ သူတို႔ကေျပာ လို႔ မလိုက္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာပဲ ဆင္းေနရစ္ခဲ႔ၿပီး သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ၿပီးရင္ ကားကိုျပန္လွည့္ေမာင္းလာဖို႔ တကၠစီသမားကို မွာလိုက္ပါတယ္။ တကၠစီခကိုလည္း သႏၱိသုခေရာက္မွ ငါေပးမယ္လို႔ မွာလိုက္တယ္၊ ကားနံပါတ္ကို လည္း မွတ္ထားလိုက္တယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရ၊ ေခၚရင္ၾကားရတဲ႔ ေနရာမ်ိဳးပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၊ တကၠစီသမားကေတာ႔ တင္ပါဘုရားေပါ႔။ (ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ ဆရာေလးေတြမို႔ တကၠစီခေတာင္ ေဈးေလ်ွာ႔ယူတယ္ဆိုတဲ႔ ေလသံမ်ိဳးနဲ႔)
တကၠစီခ မေပးရေသးဘူး၊ ကားနံပါတ္ကိုလည္း မွတ္ထားလိုက္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင္႔ ခရီးေဆာင္အိပ္ကိုေတာင္ ယူမထားလိုက္မိဘူး၊ ကိုယ္႔လူ မ်ိဳး၊ ကိုယ္႔ဘာသာကို ယုံၾကည္တာကိုး။

ျဖစ္ရပုံက ဒီလို။ ဆရာေလးႏွစ္ပါးကို ခ်ေပးထားခဲ႔ၿပီး ဘသားေခ်ာက ျပန္မလာတဲ႔ အျပင္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဆန္႔က်င္ဖက္ကို ေမာင္းေျပးသြားေတာ႔တယ္။ ေခၚ လို႔လည္း မရ၊ ေျပးလိုက္လို႔လည္း မမီ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္လည္း ျဖစ္ေန။ မ်က္ေစ႔ေအာက္မွာတင္ သိသိႀကီး ခံလိုက္ရပါတယ္။
ကားနံပါတ္ရွိေနတာမို႔ ယဥ္ထိမ္းရုံးနဲ႔ ရဲကို ကိုယ္တိုင္သြားၿပီးတိုင္ၾကားေပမဲ႔ အေရးတယူ အမႈဖြင္႔ေပးေဖာ္ေတာင္ မရပါဘူး။ တိုတိုေျပာေတာ႔ အားလုံး ဆုံး တယ္ေပါ႔။ ဝမ္နည္းစရာအေကာင္းဆုံးက သူတို႔ ကိုရီးယားမျပန္ခင္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ထားတဲ႔ ကင္မရာပါသြားျခင္းပါပဲ။ ႏွေျမာတာထက္ ရွက္တာက ပိုမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒါ "တင္ပါး" ခ်င္း မိုးမႊန္ေအာင္ေျပာ၊ ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ ဆရာေလးေတြပဲ ေပး သေလာက္ပဲ ယူရမွာေပါ႔ဆိုတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္ တကၠစီ သမား ပါပဲ။ လူလိမ္ လူညာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ေျပာလိုက္ရင္ ငါးပါးသီလကေန တစ္ျပားမွ မေလ်ွာ႔ဘူး။

ကဲ....ကိုရီးယားေလဆိပ္မွာ စကၤာပူက ဖုန္းတစ္လုံးေကာက္ရ၊ ပိုင္ရွင္ကို မရ အရလိုက္ရွာ၊ ပိုင္ရွင္လက္ထဲ ကိုယ္တိုင္လာထည့္သြားတဲ႔မြတ္စလင္တစ္ေယာက္ နဲ႔ သင္ကိုယ္တိုင္ႀကဳံေတြ႔ရတဲ႔အခါ သင္ဘယ္လိုခံစားရမယ္ ထင္ပါသလဲ။
အဲဒီ မြတ္စလင္က
"ဗုဒၶဘာသာလိုပါပဲ က်ေနာ္တို႔ ဘာသာကလည္း ပိုင္ရွင္မေပး တဲ႔ ပစၥည္းကို မယူဖို႔ဆုံးမပါတယ္၊ ေကာက္ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ပိုင္ရွင္ ဆီျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္"
လို႔ေျပာရင္ သင္႔ အနာေပၚ ဆားေရနဲ႔ ေလာင္းထည့္လိုက္သလို ျဖစ္မေနႏိုင္ ဘူးလား။
အဲဒါ အက်င္႔ပ်က္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕နဲ႔ တာဝန္မဲ႔အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံယႏၱယား တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပါ။ နီးစပ္ရာမိတ္ေဆြေတြကလြြဲရင္ ဘယ္မွာမွ မေရးျဖစ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အခုဟာက တိုက္ဆိုင္လြန္းေနေတာ႔......... ။

ေသျခင္းတရားဆိုတာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေရာက္လာတတ္တာပဲ။ စစ္ျဖစ္မွ၊ ကင္ဆာ၊ အီဘိုလာျဖစ္မွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ေျပာရင္ ဘယ္သူယုံမွာတဲ႔လဲ။ ခ်ယ္လ္ဆီးကို သူ႔သားေဟာင္းႀကီး လမ္းပတ္က မန္စီးတီးအတြက္ ေျခပဂိုးသြင္းလိုက္လို႔ ယူဂႏၶာႏိုင္ငံသား ဖာဟက္ မူစာနာ ခမ်ာ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ေသဆုံးသြားပါသတဲ႔။
ဂိုးသြင္းတာနဲ႔ ေသႏိုင္တယ္ဆိုတာသိတဲ႔ေနာက္ ဘာေတြကို ေတြးပူေနေတာ မလဲ။

အဂၤလိပ္ေတြဆီက ထြက္လာတဲ႔ဟာသပါ။ ဒါမ်ိဳးက ရယ္စရာမလုပ္သင္႔ဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္သလို ရယ္စရာအေနနဲ႔ပဲ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဆုံးသတ္ပုံေလး က ၿပဳံးရပါတယ္။

၈.၁ စေကးရွိတဲ႔ငလ်င္ႀကီး အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ လႈပ္ခတ္သြားလို႔ လူဦးေရ ႏွစ္ သန္းေသဆုံးၿပီး တစ္သန္းခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ႔တယ္။ အီရတ္နဲ႔ အီရန္ႏိုင္ငံဟာ ငလ်င္ဒဏ္အမ်ားဆုံးခံလိုက္ရၿပီး အစိုးရေတြအေနနဲ႔ လည္း ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရ မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
အေမရိကန္ေတြကေတာ႔ အကူအညီေပးဖို႔ တပ္ဖြဲ႔ေတြလႊတ္ေပးတယ္။
ေဆာ္ဒီအာေရးဗ်က ေရနံေတြလႉတယ္။
လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံေတြက ပစၥည္းအေထာက္အပံ႔ေတြ ပို႔ေပးတယ္။
နယူးဇီလန္က သိုးဆိတ္ေတြ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ပို႔ေပးတယ္။
အာရွႏိုင္ငံေတြက ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လုပ္အားေပးေတြ လႊတ္ေပးတယ္။
ကေနဒါက ေဆးဝါးကုသေရးအဖြဲ႔နဲ႔ေဆးဝါးေတြ လႈဒါန္းတယ္။
ဂရိတ္ၿဗိတိန္ကေတာ႔ သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ႔ ကူညီမႈ ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒါက ၿဗိတိန္ထဲမွာရွိတဲ႔ မြတ္စလင္ဦးေရ သုံးသန္းကို ေသဆုံးဒဏ္ရာရသူေတြေနရာ အစားထိုးဖို႔ ရက္ေရာစြာ ေပးလႈလိုက္ျခင္းပါ တဲ႔။

GREAT BRITAIN....
Damn those Brits are smart !!!

သူဟာ မေလးမြတ္စလင္တစ္ေယာက္ပါ။
ကိုရီးယားေလဆိပ္မွာ ဓာတ္ပုံရိုက္မယ္ဆိုေတာ႔ ဘက္ထရီက မရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ အိပ္ကပ္ထဲျပန္အထည့္မွာ ေဘးေခ်ာ္သြားဟန္တူပါရဲ႕။ ဖုန္းက်ေျပာက္ခဲ႔တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဖုန္းကိုေတြ႔သြားသူက စကၤာပူရီယန္း မစၥတာ ရွရစ္ဖ္။ ဟိုတယ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဖုန္းကိုအားသြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ စကၤာပူက ဖုန္းျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆင္းမ္ကတ္ကိုထုတ္ၿပီး သိမ္းထားခဲ႔တယ္။ စေနေန႔က သူျပန္ေရာက္၊ ဟိုမွာ မက္ေဆ႔ရခဲ႔တဲ႔ ေမာ္ရင္းဆီကို သူကိုယ္တိုင္ဆက္သြယ္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကိုရွာေဖြခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီမတ္တင္းမွာ သူကိုယ္တုိင္ပဲ လက္ထဲလာထည့္ေပးသြားတယ္။ သူဟာ မေလးမြတ္စလင္တစ္ေယာက္ပါ။



သူက ဗုဒၶဘာသာပရဟိတအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ပရဟိတလုပ္ေနသူ လည္းျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လာမယ္႔စေနေန႔မွာ သူတို႔ပရဟိတ ရံပုံေငြအတြက္ ညစာစားပြဲတစ္လုံး ေဒၚလာ ၈၀၀ကို ေက်ာင္းအေနနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အားေပး ဖို႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ရိုးသားမႈ၊ ပရဟိတစိတ္ရွိမႈေတြကို ေထာက္ဆရင္ ေဒၚလာရွစ္ရာဆိုတာ မ်ားမွ မမ်ားဘဲ။ ရိုးသားမႈကို ဂုဏ္ျပဳရမွာေပါ႔။

ကိုရီးယားရွိေနစဥ္ အသုံးျပဳႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး တစ္နာရီၾကာကားစီးရတဲ႔ ခရီးကေန လာၿပီး ဖုန္းတစ္လုံးလာေပးထားတဲ႔ ကိုရီးယားေရာက္ ကိုေဇယ်ာစိုးရဲ႕ ေက်းဇူးကို လည္း ဒီမွာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။
အဆင္ေျပၾကပါေစ မစၥတာ ရွရစ္ဖ္နဲ႔ ကိုေဇယ်ာစိုး။
ဒါဟာ အဆင္႔ျမင္႔ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ ေနရွင္းတစ္ခုရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဆင္႔ျမင္႔ ယဥ္ေက်းမႈရွိတဲ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ က်ေပ်ာက္ပစၥည္း ဆုံးရွဳံးတယ္ဆိုတာ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္ မေက်ာ္ဘူး။

ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာင္က ဘယ္မွာလဲ။
မစၥတာ ဟန္တင္တန္စကားအရအားေကာင္း လာတဲ႔ ေနးရွင္းက ဂလိုဘယ္ ႀကံတယ္။ အားနည္းတဲ႔ ေနးရွင္းက ေသးသိမ္တယ္၊ သီးသန္႔ဆန္တယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ မစၥတာ ဟန္တင္တန္ကို လက္ ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္မိတယ္။
Psy ကမၻာေက်ာ္သြားတာ ကံလား။ ဒါဆို ကိုရီးယား ဒရားမားေတြကို ဘယ္ လို ေျပာၾကမလဲ။
ေကေပါ႔ လႊမ္းမိုးလာေနပုံကို ကံအေပၚမွာပဲ ပစ္ခ်ၾကမွာလား။ ေနာက္ဆုံး အံ႔မ ခန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ႔ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာ။
အဲဒီေနးရွင္းဟာ ဒီေန႔ ဂလိုဘယ္ပဲ ႀကံေနၾကေတာ႔တယ္။

အဲဒီ စြမ္းအင္ေတြ သူတို႔ ဘယ္ကရၾကပါလိမ္႔။ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ လက္ဆင္႔ ကမ္းသယ္ေဆာင္လာမႈကို တတိယမ်ိဳးဆက္က တာဝန္ေက်ေက်၊ ယုံၾကည္ မႈျမင္႔ျမင္႔နဲ႔ လက္ဆင္႔ကမ္းယူလိုက္ႏိုင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတင္ကိုယ္တင္ ကိုရီးယားဟာ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ဆက္အတြင္းမွာ ဂလိုဘယ္ပဲ ႀကံၾကေတာ႔တယ္။
သာမန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆမ္းမစ္တစ္ခုအတြက္ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံ ၁၃၀ ေက်ာ္ကို ဖိတ္ ၾကတယ္။
အိုလံပစ္ေဘာလုံးကြင္းႀကီးထဲမွာ ဖြင္႔ပြဲႀကီး က်င္းပၾကတယ္။ အဲဒါ Youth လို႔ေခၚ တဲ႔ အနာဂတ္လူငယ္ေတြ ဦးေဆာင္သြားတာ။
သူတို႔အားလုံးရဲ႕အသက္ေတြက ၁၈ ႏွစ္ကေန ၃၀ အတြင္း။ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ ငါးေထာင္ေက်ာ္ကို အကူအညီေပးသူ တစ္ေယာက္စီေပးထားတယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလုံးကေန လာေရာက္လုပ္အားေပးသူ လူငယ္ ငါးေသာင္းေက်ာ္။ အဲဒီ ကိုရီးယားကို ဘယ္သူ ရပ္တန္႔မွာလဲ။


အိုလံပစ္အားကစားကြင္းႀကီးထဲက ကိုရီးယားလူငယ္ေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ၊ ဖြင္႔ပြဲ အခန္းအနား၊ ေတာက္ပေနတဲ႔ အနာဂတ္ၾကည့္ မ်က္လုံး၊ ဘာမဆို "Yes, we can" စိတ္ဓာတ္၊ ကိုရီးယားမ်ိဳးခ်စ္စိတ္။ ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္မ်က္စိနဲ႔ အားက်၊ မနာလို၊ မင္တက္မိစြာၾကည့္ေနမိရင္း ဒီစြမ္းအားေတြ သူတို႔ ဘယ္ကမ်ား ရၾက ပါလိမ္႔ဆိုတဲ႔ ေနာက္ခံတြန္းအားေတြကို လိုက္ရွာေနမိတယ္။ ဘယ္ကေန ရွာယူ ရမလဲ။ ဘယ္ကရွာေနရအုံးမွာလဲ။ ကိုရီးယားလူငယ္ေတြဆီကပဲေပါ႔။

ဒီအတြက္ ကိုရီးယားရွိေနစဥ္ က်ေနာ္႔အတြက္ အနီးကပ္ အကူအညီေပးဖို႔ တာဝန္ေပးျခင္းခံရတဲ႔ ပူဆန္ၿမိဳ႕သူ၊ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္၊ အဂၤလိပ္ လစ္ထေရခ်ာေမဂ်ာ ကိုယူထားတဲ႔ ဂ်က္စမင္း ကင္မ္ ကို ေက်းဇူး တင္မိ ပါတယ္။ သူနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အျခားလူငယ္ေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။
လက္ရွိ လူငယ္မ်ိဳးဆက္လက္ထက္မွာ ကိုရီးယားကို ရပ္တန္႔လို႔ရမယ္ မဟုတ္ဘူး။

ပိုအားေကာင္းလာမယ္႔ ေက ဒရားမားေတြ၊ ေကေပါ႔ ေတြ၊ ေက သိပၸံနဲ႔နည္း ပညာေတြ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔ၾကရလိမ္႔မယ္။
ကဲ ေမးၿပီ။
က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ။ လူငယ္ရဲ႕ အားကို အသုံးခ်ရမွန္းမသိ၊ လြတ္က်၊ လဲက်မႈကို ရပ္ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ေစမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေနးရွင္းက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနမလဲ။ အဆိုးျမင္၊ အေကာင္းျမင္ အေတြးေတြနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါး ကို နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဦးကိုေမာင္

သီဟနာဒ
 

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

တကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲမွာ ႀကီးၾကပ္တဲ့ ပါေမာကၡက ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေမးခြန္းေတြ ေဝရင္း သတိေပးစကားေျပာတယ္။

“မင္းတုိ႔ အေျဖလႊာေတြကုိ ႏွစ္နာရီအတြင္း အၿပီးအပ္ရမယ္။ ႏွစ္နာရီေက်ာ္သြားတဲ့ အေျဖလႊာေတြကုိ ငါ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာသူေတြကုိလည္း အခ်ိန္ပုိ မေပးဘူး”

စာေမးပြဲစလုိ႔ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေမးခြန္းေတာင္းၿပီး ထုိင္ေျဖေနတယ္။ ႏွစ္နာရီလည္း ျပည့္ေရာ ပါေမာကၡက အေျဖလႊာေတြ လာအပ္ၾကဖုိ႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားက လြဲရင္ အားလုံး အေျဖလႊာေတြ အပ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားကေတာ့ ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ဆက္ေျဖေနတယ္။




နာရီဝက္ၾကာလုိ႔ သူ႔အေျဖလႊာကုိ သြားအပ္ေတာ့ ပါေမာကၡက လက္မခံဘူး။

“က်ေနာ္ ဘယ္သူလဲဆုိတာ ပါေမာကၡႀကီး သိပါသလား” လုိ႔ ေက်ာင္းသားက ေမးတယ္။

“မသိဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡက ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျဖတယ္။

“က်ေနာ္ ဘယ္သူဆုိတာ တကယ္ကုိ မသိတာလား” လုိ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။

“မသိဘူး။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုလည္း မစုိက္ဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေျဖတယ္။

ပါေမာကၡႀကီး တကယ္ မသိဘူးဆုိတာလည္း ေသခ်ာေရာ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက သူ႔အေျဖလႊာကုိ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အေျဖလႊာေတြၾကား ႐ုတ္တရက္ထုိးထည့္လုိက္ၿပီး အခန္းထဲက အေျပးအလႊား ထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္
(Wisdom from laughter)

အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးက လူတို႔ကိုးကြယ္မႈ အစုစု၊ နတ္ရုပ္ထု အစုံစုံတို႔ကို တစ္ေနရာတည္း စုျပဳံထည္႔လိုက္ျပီး နတ္ေလွာင္ေက်ာင္း ဟု ေခၚလိုက္သည္။
လာအိုႏိုင္ငံမွာေတာ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္တို႔ကို စုျပဳံ လို္င္ဂူထဲထားၾက ျပီး ယင္း ကို " Buddha cave " ဟုေခၚၾကသည္။
ယင္း ဆင္းတုမ်ားက မလိုခ်င္ေသာ ( သို႔ ) ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနေသာ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္မ်ား ဟု သိရသည္။ Buddha cave ကို ျမန္မာဘာသာ မျပန္ဆိုရက္သျဖင္႔ Buddha cave ဟု သာ ထားလိုက္ရေတာ႔သည္။

picture from wiki

တစ္ေန႔ မနက္ကပင္ ေက်ာင္း အုတ္တံတိုင္း နံရံေပၚ လာတင္ထားေသာ ဆင္းတု တစ္ဆူေ တြ႔၍ ေက်ာင္းထဲ ပင္႔ထားလိုက္ ရ သည္။ဤသို႔ ႀကဳံေတြ႔ ရျခင္းက ပထမဆုံး အႀကိမ္ မဟုတ္ေတာ႔။ ယုံၾကည္မႈ ျပႆနာ၊ ေနရာ ထိုင္ခင္း ျပႆနာက မၾကာမၾကာ ႀကဳံရသည္။
မိမိတို႔ ကိုးကြယ္ဖို႔ ပင္႔ထားေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္၏ အနာဂတ္ကို ႀကိဳ တင္ စဥ္းစားထားသင္႔သည္ ထင္၏။ ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ားက ႏိုင္ငံျခားတြင္ အျမဲေနရန္ စိတ္ကူး မရွိၾက။ မိမိတို႔ အိမ္ပိုင္လည္း မရိွတတ္ၾက၊ ေနာက္ေရာက္လာသူက ျမန္မာ ဗုဒၶဘာ သာ ျဖစ္လွ်င္ေတာ႔ ကိုးကြယ္ရန္ လက္လႊဲ ေပးထားခဲ႔လို႔ရႏိုင္သည္။ ထိုသူက ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္လွ်င္၊ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သယ္ ယူဖို႔ အခက္အခဲ ရွိေန လွ်င္ ဘယ္သို႔ ျဖစ္သြားႏိုင္သနည္း။စဥ္းစားဖြယ္ပင္။

မည္သည္႔ ဗုဒၶဘာသာကမွ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ လုပ္ မည္ဟု စိတ္မကူးၾကပါ၊ သုိ႕ေသာ္ အစြန္႔ပစ္ ခံရေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ မ်ား ပိုမ်ားလာေနသည္ကိုကား ေတြ႔ေနရသည္္။ဤသို႔ ဤသို႔ ျဖင္႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ျပန္ ေရာက္ေရာက္ လာရေသာ ဆင္း တုေတာ္ အမ်ား အျပား ရွိေနသည္။
" ကိုယ္႔ အေဖ ဆင္းတုပဲကြာ၊ လာပို႔ေတာ႔လည္း လက္ခံရတာေပါ႔၊ မလိုခ်င္ ရင္ ယူခဲ႔ၾက၊ လက္ခံမယ္ ဆိုလို႔ကေတာ႔ တို႔ေက်ာင္း လည္း ထားစရာ ေနရာ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး " ဟု ေျပာခဲ႔ေသာ မိတ္ေဆြ ရဟန္း၏ စကားကို သတိရ မိ သည္။
ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားကို လက္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ မဲေဖာက္ျခင္းတို႔က စဥ္း စား သင္႔ေသာ ကိစၥဟု ထင္သည္။ ၁ ႏွစ္၊ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္မ်ွ ႀကိဳတင္ စဥ္းစားကာမ်ွျဖင္႔ပင္ မလုံေလာက္ပါ။ ေက်ာက္ဆင္းတု တစ္ဆူ၏ သက္တမ္း သည္ ေထာင္ခ်ီ၍ ရွိႏိုင္ သည္။ ေနာက္မွ ဘယ္လို ျဖစ္သည္က ကိုယ္္ မတတ္ႏိုင္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေသာ္လည္းအတတ္ႏုိင္ဆုံးေတာ႔ႀကိဳးစားၾကရမည္။

စကၤာပူလို ဘာသာစုံရိွေသာ၊ ေနရာဆင္းရဲေသာ ႏိုင္ငံ၌ ဘုရားဆင္း တုေတာ္ မ်ား ေက်ာင္း တံတိုင္းေပၚအထိ လာတင္ေပးထားျခင္း ကပင္ ေက်းဇူးတင္စ ရာ ေကာင္းေနေသး၏။ ထို ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို ( ကန္ေတာ႔ပါ ) အမႈိက္ပုံးထဲ ထည္႕သြားသည္ ဆို ပါစို႔၊ မိမိတို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ မလုပ္ဘူး မထင္ပါႏွင္႔။ ဘုရားဆင္း တုေတာ္မ်ား ဖ်က္ဆီးခံရျခင္း အေၾကာင္းက သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္လုံး တြင္ ရိွေနခဲ႔သည္ကို အမွတ္ရသင္႔သည္။

အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ မိမိပင္႔ထားေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို မိမိကိုယ္ တိုင္ပင္ တာဝန္ယူသင္႔သည္။ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ ရင္နင္႔ဖြယ္ေကာင္း လွေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ား အစြန္႔ပစ္ ခံရျခင္းလည္း ပါ ဝင္သည္။အၾကာႀကီး ေနမည္ စိတ္ ကူးမထားလွ်င္၊ အလုပ္ အတည္တက် မ႐ုိ၊ ေနရာ အတည္တက် မ႐ုိ၊ ပါမစ္သက္တန္း အတည္တက် မ႐ုိ ေသးလွ်င္ေတာ႔ " ႏွလုံးသားထဲ ဘုရားတည္ " ကို ဘုရားရွင္ ပို၍ ခ်ီးမြမ္းေလာက္ေပသည္။
စကၤာပူလို ဘာသာစုံရိွေသာ၊ ေနရာဆင္းရဲေသာ ႏိုင္ငံ၌ မိမိသက္တမ္းထက္ ဘုရားဆင္းတုသက္တမ္း ကိုလည္း သတိမူသင္႔သည္ ဟု ထင္ျမင္မိပါ၏။။

ဝႏၵာမိ ေစတိယံ သဗၺံ၊ သဗၺဌာေနသု ပတိ႒ိတံ။
ေနရာအသီသီး႐ိွ ေစတီ၊ ဆင္းတုေတာ္မ်ားအားလုံးကို ရိွခိုးပါ၏။

(08/12/2012)

သီဟနာဒ

ဘေလာ႔ဂ္ေပၚေရးတဲ႔ စာ ဆိုတာ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးလည္းဆိုေတာ႔ ( ပညာရွင္တို႔ အဆိုအရ )

၁ ။ ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ( ကိုယ္႔အာေဘာ္၊ ကိုယ္တိုင္ႂကြား၊ ကိုယ္တိုင္ ရင္ ဖြင္႔၊ ရန္လုပ္၊ ဆဲ ) ပုဂၢလိက ဒိုင္ယာရီ ( သာဓကေတြမ်ားလို႔ ထုတ္ မျပေတာ႔ ဘူး )

၂ ။ နားလည္ရခက္တဲ႔ စကားလုံးေပါင္း၊ စပယ္လင္၊ ေဝါဟာရ အထူး အဆန္းေတြ နဲ႔ ေရးတဲ႔စာ မ်ိဳး ျဖစ္ေနရမယ္။ ( ဥပမာ ရွင္ေႏွာင္းငယ္ တို႔ ေရး ဟန္၊ ဖတ္ရ၊ စဥ္းစားရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ဘို္င္ေအ တဲ႕ )

ဒီႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ညွိလိုက္ေတာ႔ ကမၻာမွာ ပထမဦးဆုံး ဘေလာ႔ဂ္ဂါ က အေသာက မင္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။

၁ ။ သူ႕ကိုယ္သူ ေဒဝါနံ ပိယဒႆီ နတ္တို႔ အထူးခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ဘုရင္ တဲ႔၊ သူကိုယ္တိုင္ အဲသလိုေရးတာ၊ သူမ်ား ေရးတာမဟုတ္ဘူး ( ကိုယ္တိုင္ႂကြား )။ ၿပီးေတာ႔ ေရးတဲ႔စာေတြက ဘုရားစာလို႔ ဆိုေပမယ္႔ သူ႕အာေဘာ္တြနဲ႔ သူ ေရးတယ္ ( ကိုယ္႔အာေဘာ္ ) ကလိဂၤစစ္ပြဲ အၿပီး ဘယ္ေလာက္ ရင္နာရ ပုံ ( ကိုယ္တိုင္ ရင္ဖြင္႔ ) ဓမၼနဲ႔ေအာင္ႏိုင္ခ်င္တယ္ ဆိုေပမဲ့ ရန္လာစရင္ေတာ႔ အေသာကတို႔က ငုံ႔ခံေနမွာ မဟုတ္ တဲ႔။

၂ ။ ႏွစ္ ကေတာ႔ ေျပာမေနနဲ႔ သူ႕ စာလုံးေပါင္းေတြကို တစ္ကမၻာလုံးက ပညာရွင္ေတြ အဓိပၸါယ္ ဝိုင္းေဖာ္ေနတာ မသိတာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတယ္။

အစ ဖုန္းမက္ေဆ႔ဂ်္ေတြ၊ ၿပီးေတာ႔ အြန္လိုင္း ေရးဟန္ေတြကို ၾကည္႔ၿပီး အဂၤလိပ္ေတြကလည္း သူတို႔စာေတာ႔ ပ်က္ပါၿပီ၊ ျမန္ မာေတြကလည္း ျမန္ မာစာေတာ႔ ပ်က္ပါၿပီ ( က်န္တဲ႔ဘာသာေတြလည္း အတူတူေနမွာပဲ ) လုပ္ေနၾကတာ ၾကာပါၿပီ။ ပ်က္ေတာ႔ မပ်က္ပါဘူး၊ အြန္လိုင္းက အြန္လိုင္း ဟန္နဲ႔ပဲ ရွိေနမွာပါ။

တကယ္ေတာ႔ ဒီလိုေခတ္မီတဲ႔ ေရးဟန္က အေသာကႀကီး စ ခဲ႔တာပါ။ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြ အျပစ္ေျပာခ်င္ရင္ အေသာက ေရးဟန္ကိုၾကည္႔ၾက လို႔ ေျပာရမယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဝိုင္ဖိုင္ မေပၚေသးတာကလြဲရင္ အေသာက ဟာ ဘေလာ႔ဂ္ဂါအစစ္ပဲ။ ခပ္ႂကြားႂကြား နားလည္ရခက္တဲ႔ ေရးဟန္ေရး ထုံးေတြနဲ႔။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ နားေတာ႔မယ္၊ ဘိုင္ေအ။ ။



Ref: World’s earliest blogger had his work cut out for him
By Nury Vittachi

 ဇင္ေ၀ေသာ္ 
21/12/2012

တစ္ပတ္တာ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း

ဒီေန႔ည ေအာက္ပုံပါ ဆမ္းမစ္ကို သြားမွာရယ္ ေရာက္တဲ႔ေနရာကေန ၿပဳံးၿပဳံးေလး ဓာတ္ပုံရိုက္ မတင္တတ္တာရယ္ (မတင္တတ္ဆိုတာ ဘယ္လိုတင္ရမွန္း မသိ တာကို ဆိုလိုတာပါ၊ မခက္ဘူး၊ လြယ္လြယ္းေလး၊ သင္ေပးမယ္ဆိုၾကေပမဲ႔ မသင္ျဖစ္ေသးပါ) ေၾကာင္႔ ပိုစ္အသစ္ တက္လာမယ္ မထင္ပါ။ အက္ဒမင္ တင္ရင္ ပို႔စ္အေဟာင္းေလးေတြ တက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီဆမ္းမစ္မွာ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူငယ္ေရး၊ အမ်ိဳးသမီးေရးေတြကို ႏိုင္ ငံေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္က အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္စားျပဳေတြ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးမွာမို႔ ၾကားရဖြယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ သင္႔ေတာ္မယ္႔အခ်က္ေတြကို ႀကဳံရင္ တင္ျပေပး ပါမယ္။ ဒါက "ဆမ္းေဆာင္းစက္ရုံႀကီးထဲက အင္တာနက္လိုင္း ေကာင္းလိုက္ တာ" ဆိုတာထက္ေတာ႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိမွာပါ။
See you all next week!

ကမၻာမွာ မင္းမဲ႔စရိုက္ထြန္းကားလာတိုင္း ေသနတ္ေထာင္ေဖာက္ၿပီး မိုက္တဲ႔ေကာင္ ထြက္ခဲ႔ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပြဲသိမ္းေပးႏိုင္တာလည္း သူပဲရွိတယ္။
ေရတိုေလးၾကည့္သူေတြအတြက္ေတာ႔ အေမရိကန္က အရွဳပ္ထုပ္။ ဒါဆို အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္အင္အားမ်ိဳး တရုတ္ (သို႔) အစၥလာမ္ကို ေပးၾကည့္လိုက္ပါ။ အရွဳပ္ထုပ္ေအာ္ေနသူေတြ ေအာ္ခ်ိန္ေတာင္ရလိုက္မယ္ မဟုတ္ဘူး။
၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းနဲ႔ ၂၀ရာစု အဦးပိုင္းက စူပါပါဝါ ဥေရာပေတာင္ ကိုလိုနီေတြ သိမ္းပိုက္ခဲ႔ေသးတာပဲ။ ဒီေရွ႕ နည္းနည္းသြားၾကည့္ေတာ႔ မြတ္စလင္ ေအာ႔တမန္ အင္ပါယာ။ ဘာမွေျပာခြင့္မရွိဘူး၊ အညံ့ခံ၊ မြတ္စလင္လုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းျဖတ္ ခံ၊ ဒါပဲ။ ပါဝါရွိသူက ပါဝါအလုပ္ပဲလုပ္ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္က ဒီသခၤန္းစာေတြ ကို ေက်ညက္ခဲ႔ေတာ႔ ပုံစံတစ္မ်ိဳးေျပာင္းခဲ႔တယ္။





ကမၻာ႔အစိုးရတခ်ိဳ႕နဲ႔ အေမရိကန္ေတြ မတည့္ဘူးဆိုတာ အေမရိကန္က လူ႔အခြင္႔ အေရးနဲ႔ဒီမိုကေရစီကို ပရိုမိုးရွင္းလုပ္ေနလို႔။ ဒီႏွစ္ခုစလုံးက အေကာင္းစားေတြ၊ လိုက္နာႏိုင္ရင္ ျပည္သူေတြအတြက္။ ဒါက အာဏာရွင္အတြက္ လုံးဝ မေကာင္း ဘူး။ ဒီေတာ႔ ျပသနာျဖစ္ေရာ။ ဒီမိုကေရစီျဖစ္သြားရင္ ဒီလိုျပသနာေတြ နည္းသြား မယ္လို႔ ယုံၾကည္ေတာ႔ (ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အဲသေလာက္ ႀကီးတဲ႔ ျပသနာေတြ မရွိၾကဘူး) ဒီမိုကေရစီကို ပရိုမိုးရွင္းလုပ္၊ လုပ္ေတာ႔ အစိုးရတခ်ိဳ႕၊ အစြန္းေရာက္ လူအူအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ျပသနာေတြ တက္ျပန္ေရာ။ အေမရိကန္ရဲ႕ အေကာင္းစားေတြကိုေတာ႔ မဆံ႔မျပဲ စား(ဘယ္ တရုတ္၊ ဘယ္ အစၥလာမ္မွ အင္တာနက္၊ မိုက္ကရိုေဆာ႔ဖ္၊ အိုင္ပက္မလုပ္ႏိုင္ဘူး) အေမရိကန္ ေကၽြးထားတာေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈ ျပန္လုပ္။ သူတို႔ကပဲ မိစၦာဒိ႒ိ လမ္းစဥ္လို႔ ျပန္စြပ္စြဲၾကေသးတယ္။

ဘာေတြမေကာင္းေၾကာင္းေျပာေျပာ ကမၻာနဲ႔ခ်ီတဲ႔ ျပသနာလည္းတက္ေရာ ေအာ္ က်ယ္ေအာ္က်ယ္ေတြ ႏႈတ္ပိတ္သြားတယ္။ တကယ္အနာခံၿပီးရွင္းရမွာက အေမရိကန္ေတြ။
တရုတ္က တက္သစ္စ ဆယ္ေက်ာ္သက္။ မိုက္ရူးရဲ၊ ရၿပီးေရာပဲ၊ ေဈးကြက္ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕မယ္၊ ေငြရွာမယ္၊ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္သူ၊ ဘယ္ပတ္ဝန္းက်င္ ဘယ္လိုထိခိုက္၊ ဘာမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ အေမရိကန္ေတြရဲ႕ ရင္႔က်က္မႈမ်ိဳးရဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ယူရဦးမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ျမန္မာျပည္က တရုတ္ျပည္ နယ္ေလးျဖစ္မသြားပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းရမွာပဲ။

အစၥလာမ္က တစ္မ်ိဳး။ ဆက္ဒန္ကို ဝိုင္းၿပီးရွဳံ႕ခ်တယ္၊ ထိုင္ၾကည့္တယ္။ အေမရိကန္ဝင္ေတာ႔ အစပိုင္းကူညီတယ္၊ စစ္သားေတြလႊတ္ေပးတယ္။ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြက ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ႔ အားလုံးျပန္ႏႈတ္၊ အေမရိကန္ဆီ ေသနတ္ေျပာင္း ျပန္လွည့္ၾကတယ္။

ဟီရိုရွီးမားအႏုျမဴကိစၥက ဒီေန႔အထိေျပာၾကရတုန္း။ အဲဒီ ဗုံးႏွစ္လုံးနဲ႔ ကမၻာစစ္ကို လက္စမတုန္းႏိုင္ရင္ ဒီထက္ ဆယ္ဆမက ေသႏိုင္တာကို တြက္ခ်က္ရဲသူ က်ေတာ႔ လက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ပဲရွိတယ္။

ကဲ ဒီေန႔ ကိစၥ ဘယ္သူရွင္းမွာလဲ၊ တိုက္ရိုက္တာဝန္ရွိတာက မြတ္စလင္ႏိုင္ငံေတြ၊ လုပ္ၾကပါေတာ႔လား။
ေငြရွာဖို႔ပဲသိတဲ႔ တရုတ္က လက္ရွိကမၻာ႔အၾကမ္းဖက္မႈကို ပယ္လယ္ျပင္က အရုပ္ ဆိုးဆိုးကၽြန္းေပါက္စ လုယူဖို႔ေလာက္ေတာင္ စိတ္မဝင္စားဘူး။
ဟာ ဒီေကာင္ အေနာက္က စာေတြဖတ္ၿပီး ေၾကာင္သြားၿပီထင္ရင္ေတာ႔ အာရွက လီကြမ္းယုနဲ႔အတူေရာၿပီး ေၾကာင္လိုက္တာေပါ႔။

(လူတိုင္းကိုယ္စီမွာ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေတြရွိေနလို႔ ကိုယ္႔အျမင္ကြဲလြဲမႈကို ကိုယ္႔ေပ႔ဂ်္ေပၚ မွာပဲ ေရးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ မာလ္တီ မီဒီယာဆိုက္ဒ္ႀကီးေတြမွာ မိမိေရးခ်င္ ရာ ကြန္မင္႔ေရးလို႔ရေပမဲ႔ (လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင္႔) ပုဂၢလိက ေပ႔ဂ်္ေတြမွာ ေစာင္႔ စည္းရပါတယ္။ သူက ဒီဘိတ္လုပ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး၊ သူယုံၾကည္ရာ တင္ျပ တာပါ။ ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ရင္ေနပါပဲ။ ဒီေန႔ပညာရွင္အခ်ိဳ႕သုံးသပ္တဲ႔ ကြန္မင္႔တခ်ိဳ႕ဟာ ေဆာင္းပါးရဲ႕ အသားေပးမႈကို လမ္းေခ်ာ္ေစတယ္ဆိုတဲ႔ အယူ ကို လက္ခံယုံၾကည္ပါတယ္)

ဒီေန႔ ပို႔စ္ေတြ မိုးလုံးမိႈင္းသြားၿပီ
မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ အိုးထရက္စ္ဖို႔ရဲ႕ ဝိဉာဥ္ျပန္ေတြ႔လာေတာ႔လည္း တင္ရအုံးမယ္။
ဒီမာရီးယား၊ ဟာရဲရား၊ ရြန္းနီ တစ္လုံးစီနဲ႔
ဒါ႔ထက္ ပိုအားရွိစရာက ဖိဖိစီးစီးရွိလာတဲ႔ ကစားကြက္ပါ။
ပထမပိုင္း မန္ယူ ၃၊ က်ဴပီအာ ၀။ ။

"လူ ့ယဥ္ေက်းပဋိပကၡနဲ႔ ကမၻာသစ္တစ္ခုကို ပုံေဖာ္ျခင္း" စာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ မက္႔ေဆ႔ေတြ ဒီညေနမွာပဲ ရရွိခဲ႔ပါတယ္။
စကၤာပူမွာ ရၿပီလား၊ ဘယ္ဆိုင္မွာ ရႏိုင္မလဲ စတာေတြ ေမးၾကတာပါ။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အရင္ေျပာပါရေစ။
၁။ စကၤာပူမွာ မေရာင္းႏိုင္ေသးပါ။
၂။ ဒီလ ၃၀ ရက္မွာ "အေဖ႔ဆႏၵျဖည့္ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ" စင္ထရယ္ေဟာ္တယ္ မွာ လုပ္ဖို႔ ေလ်ွာက္လႊာတင္ထားပါတယ္။ အဆင္ေျပေကာင္းပါရဲ႕။
၃။ ေအာက္တိုဘာ ၂ ရက္ ရန္ကုန္ကျပန္လာၿပီး ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ ၄ ရက္ ေလာက္ဆိုရင္ စကၤာပူမွာ ရႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ပါ႔မယ္။
၄။ သတင္းထူးတာနဲ႔ စေတးတပ္တင္ေပးသြားပါမယ္။

Ashin Kavissara
"လူ ့ယဥ္ေက်းပဋိပကၡ စာအုပ္ကေတာ့ လက္ကမခ်ႏုိင္ေအာင္စြဲေဆာင္ႏုိင္တယ္၊၊ စာမ်တ္ႏွာ အမ်ားႀကီးဖတ္္ျပန္ေတာ့လည္း ေျခရာခံလုိ ့မရ၊ ဖတ္လုိက္၊ စဥ္းစား လုိက္၊ ေျခရာခံလုိက္လုပ္ေနရတယ္၊၊
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ဒီစာအုပ္က ကမၻာမွာ ဖြင့္မေျပာတဲ့အမွန္တရားေတြ၊ ထိေတြ ့ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းလုိ ့မရတဲ့ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လုိ ့ေျပာျပသြား တယ္။
အဲဒါေတြကုိ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲလို ့ စာေရးသူက ေမးခြန္းမ်ားစြာခ်န္ထားခဲ့ တယ္။ ျဖစ္သင့္တာက ဒီစာအုပ္ကုိအတြဲေတြ အမ်ားႀကီးေရးသင့္တယ္ လို ့ထင္တယ္"
*******************************************************************

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးကဝိသရ ဘုရား။
ဒီစာအုပ္က အပ်င္းေျပဖတ္စာအုပ္ မဟုတ္သလို အမ်ားႀကီး တစ္ထိုင္တည္း ဖတ္လို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး ဘုရား။ အခ်က္အလက္နဲ႔နက္နဲမႈၾကည့္ရင္ လီကြမ္း ယုစာအုပ္က မူလတန္းသာသာပါ ဘုရား။
ဒုတိယတြဲပါဖတ္လိုက္ရင္ ဦးကဝိသရ အာသာေျပမွာပါ။ သူ႔အဖြင္႔ေတြကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းႀကီး ျပန္ပိတ္ခဲ႔ပါတယ္။ အမွာစာမွာ ေရးခဲ႔သလို တပည့္ေတာ္လည္း လီကြမ္းယုထက္ ငါးဆပိုအားစိုက္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဦးကဝိရဲ႕ကြန္မင္႔အရ အားစိုက္ရႀကိဳး နပ္တယ္လို႔ ေလ်ွာက္ထားပါရေစ။

ေက်ာင္းဝင္းထဲရွိ သရက္ပင္ေအာက္မွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေဆာ႔ ကစားေန တာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ သူတို႔ခ်င္း ျမန္မာလိုစကားေျပာေနၾကတာကို ၾကား မိတာနဲ႔ ျမန္မာကေလးေလးေတြပဲဆိုၿပီး သူတို႔နဲ႔ မိတ္ဆက္စကားေျပာမိပါတယ္။
"....................."
"သားနာမည္က တိမ္ေလးျဖဴ "
"..............................."
"သမီးနာမည္က ေဆာင္းေလးျဖဴ "
"................................................"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ ဦးေလးျဖဴရဲ႕ သားနဲ႔ သမီးပါ"
"............................................."
"အဂၤလိပ္နာမည္ မရွိပါဘူး၊ ေက်ာင္းမွာလည္း ေဆာင္းနဲ႔တိမ္ပါ"
"......................................"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမေမပါပါတယ္၊ ဘုရားဝတ္ျပဳေနလို႔"
ခဏေနေတာ႔ သူတို႔ေမေမ မႏြယ္ထြက္လာလို႔ စကားအနည္းငယ္ ဆက္ေျပာ မိၾကပါတယ္။ ၾကာခဲ႔ၿပီေကာ။ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္စုေက်ာ္ေက်ာ္။

ေလးျဖဴ ဆိုတာကလည္း ပိုက္ဆံအိပ္ပါးပါးေလးထဲကေန မရအရဆြဲထုတ္ရင္း ကိုယ္ပိုင္ေခြဝယ္ၿပီး နားေထာင္ခဲ႔ရတဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ပဲ။ ေနာက္ တစ္ေယာက္က ကိုတိုးႀကီးပါ။ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အစုံစား သတၱဝါလို႔ ဆိုရင္ေတာင္ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၊ ထူးအိမ္သင္တို႔ေခြေတြ ကိုယ္ပိုင္မရွိခဲ႔ဘူး၊ ငွားၿပီးနားေထာင္ခဲ႔တာ။ ၾကာခဲ႔ၿပီေကာ။ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုနီးပါး။

တစ္ရက္မွာ မႏြယ္ဆီက ထူးထူးျခားျခားမက္ေဆ႔ေရာက္လာတယ္။ သူမ သားနဲ႔ သမီး အားတဲ႔(ဖမ္းလုိ႔မိတုန္း)အခ်ိန္ေလးမွာ ဝါဆိုသကၤန္းလာကပ္ခ်င္လို႔ ေန႔လယ္ သုံးနာရီမွာ အဆင္ေျပပါသလားဆိုတာကို ေမးထားတဲ႔ မက္ေဆ႔ဂ်္ပါ။
သုံးနာရီခြဲမွ လာခဲ႔ပါလို႔ မက္ေဆ႔ဂ်္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ေရာက္လာေတာ႔ အရင္ပုံရိပ္ေလးေတြကို မနည္းဖမ္းယူရတယ္။ လူပ်ိဳ အပ်ဳိေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီေကာ။ တိမ္ေလးျဖဴက ပီအာနဲ႔ေနတာမို႔ စစ္မႈေတာင္ ထမ္းရေတာ႔မယ္။
မႏြယ္ရဲ႕ သေဘာကေတာ႔ ဝါဆိုသကၤန္း လာကပ္တယ္ဆိုတာအျပင္ ကေလးေတြကို ယဥ္ေက်းမႈစည္းေၾကာင္းထဲ မသိမသာသြင္းယူျခင္းျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
သူတို႔ျပန္ခါနီးေတာ႔မွ ေဆာင္းေလးျဖဴကိုေမးေတာ႔
"........................"
"မေနဘူး၊ ဟိုမွာပိုေပ်ာ္တယ္၊ ျပန္မယ္"
"......................................"
"ရန္ကုန္ထက္ ေတာင္ႀကီးမွာ ပိုေပ်ာ္တယ္"

သူတို႔ျပန္သြားေတာ႔မွ ငါတို႔ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုလုံး ဆုံးသြားတာမဟုတ္ေသးဘူး။
ေဆာင္းလိုပဲ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲမွာ ျမန္မာပဲရွိေနတဲ႔ အျခား ေဆာင္းေလးေတြ ရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။
ေဆာင္းအေနနဲ႔ တကယ္ျပန္ျဖစ္၊ မျဖစ္၊ ျပန္ႏိုင္ မႏိုင္က အနာဂတ္မို႔ မေရရာေပမဲ႔ သူမႏွလုံးသားထဲမွာ
ျမန္မာရွိေနဆဲ
အဘိုးအဖြားရွိေနဆဲ
ေတာင္ႀကီးရွိေနဆဲ၊
ဒါကေသခ်ာတယ္ ေလ။