By amanda ripley
ရတနာေျမပံု (2)
“ကမၻာ့ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္သူမွ ဒီလူေလာက္ မသိဘူး။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အမွန္ေတြပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိသင့္တာကို ေျပာ ခဲ့တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခ်င္တာကို ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး”
(အေမရိကန္ ပညာေရး၀န္ႀကီး အန္းဒြန္ကန္ (Arne Duncan) )
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၆၊ ၂၀၀၉ ခုနဲ႔ ၂၀၁၂ ခုေတြမွာ တစ္ကမၻာလံုးနီးပါး က ေက်ာင္းသားေတြ ပီစာ စာေမးပြဲ ၀င္ေရာက္ ေျဖဆုိၾကပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုမွာ ဆုိရင္ ၀င္ေရာက္ေျဖဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ တိုးပြားလာလ႔ုိ ေမးခြန္းကိုပဲ ဘာသာစကားေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္နဲ႔ ႐ုိက္ႏွိပ္ရပါတယ္။ စာေမးပြဲ စစ္ၿပီးတုိင္း စိတ္ထဲထင္ထားတာနဲ႔ မဆုိင္တဲ့ အေျဖေတြ ထြက္လာတာခ်ည္းပါပဲ။ ပထမ ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ အာ႐ွကေက်ာင္းသားတုိင္း ေတာ္တာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ပါ။ ေနာက္ၿပီး တီထြင္ႀကံဆမႈမွာ အေမရိကန္ ကေလးေတြကို ဘယ္သူမွ လုိက္ မမီဘူး ဆုိတာ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ျပသႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ပီစာ စာေမးပြဲ မွာ အျခားအျခားေသာ ႏိုင္ငံေတြက ကေလးေတြရဲ႕ တည္ထြင္ႀကံဆ မႈ လည္း လိုအပ္ေနဆဲပါ။
ပညာေရးမွာ ေငြဟာ အေရးပါလွတယ္လို႔လည္း မဆုိႏုိင္ျပန္ဘူး။ ကမၻာ့ ပညာေရးမွာ ေ႐ွ႕တန္းက တက္လာတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြ ပညာသင္ စရိတ္ သံုးစြဲတယ္ဆုိတာ အေမရိကနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆုိ နည္းေန တုန္းပါပဲ။ ပညာေရးမွာ မိဘေတြရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ အက်ိဳးသက္ေရာက္ပံု ကလည္း မသဲမကြဲပါ။ ပညာေရးစူပါ ပါ၀ါႏုိင္ငံေတြက မိဘေတြဟာ ကေလး ရဲ႕ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ သိပ္မ႐ွိလွပါဘူး။ ပံုစံမတူတဲ့ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမ်ိဳးေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ အား႐ွိစရာ အေကာင္းဆံုးအခ်က္ ကေတာ့ ေတာ္လွပါတယ္ ဆုိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုယ္တုိင္ပင္ အၿမဲ တန္းႀကီး ေတာ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ ပါ။
သမိုင္းဆုိင္ရာ စစ္တမ္းေတြအရ ဖင္လန္ႏုိင္ငံက ကေလးေတြဟာ လည္း ေမြးကတည္းက ေတာ္လာ ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အခု လက္တေလာႏွ စ္ေတြမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာတဲ့ ကေလးေတြကသာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာ္ လာတာပါ။ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ရင္း မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္အတြင္းမွာပဲ သိ သိသာသာ ႀကီး ေတာ္လာခဲ့တာပါ။ (စာေရးသူ ဆုိလိုတာက အရင္မ်ိဳးဆက္ မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ကေလးေတြဟာ မေတာ္လွဘူး၊ အခုမွ ေတာ္လာ တာ၊ အစဥ္အလာအရ ေတာ္ေနရမယ္ဆုိရင္ အရင္မ်ိဳးဆက္ ကေလးေတြ လည္း ဒီမ်ိဳးဆက္ ကေလးေတြလိုပဲ ေတာ္ေနရမယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ ဆြဲ ၾကည့္တာပါ)
ဒီ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ျပန္႔သြားေရာ ႐ွေလခ်ာကိုယ္တုိင္လည္း ကမၻာေက်ာ္ ဆယ္လစ္ဘရစ္တီ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ သူကပဲ ကြန္ဂရက္ ထဲမွာ အေမရိကန္ ပညာေရး၀န္ႀကီး သိလိုတာေတြကို ေျဖၿပီးပညာေရး ၀န္ႀကီးကိုလည္း အႀကံဉာဏ္ေတြ ျပန္ေပးထားခဲ့တယ္။
အေမရိကန္ ပညာေရး၀န္ႀကီး အန္းဒြန္ကန္ (Arne Duncan) က
“ကမၻာ့ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္သူမွ ဒီလူေလာက္ မသိဘူး။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အမွန္ေတြပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိသင့္တာကို ေျပာ ခဲ့တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခ်င္တာကို ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။
ယူေက ပညာေရး၀န္ႀကီး မုိက္ကယ္ ေဂါ့ဖ္ (Michael Gove) ကေတာ့
“အဂၤလိပ္ ပညာေရးအတြက္ အေရးအပါဆံုးလူ” တဲ့။ ႐ွေလခ်ာက ဂ်ာမန္ လူမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ ျပင္သစ္မွာ ေနထုိင္ေနသူဆုိတာေတာင္ သူ ဂ႐ုစိုက္ မေန မိေတာ့ပါဘူး။
ကမၻာ့ေနရာတုိင္းမွာပဲ ပီစာ စာေမးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေ၀ဖန္သံေတြလည္း ႐ွိေနတာပါ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီစာေမးပြဲဟာ ယဥ္ေက်းမႈကို အေျခခံၿပီး စစ္ေဆးတဲ့ စာေမးပြဲ၊ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြ ႐ွိတယ္လို႔ ဆုိၾကပါ တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အေမရိကရဲ႕ ေက်ာင္းေပါင္း (၁၆၅) ေက်ာင္းက ေက်ာင္း သားေပါင္း (၅၂၃၃) ေယာက္ ကိုပဲ ေခၚယူစစ္ေဆးတာဟာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ ပညာေရးကို မထင္ဟပ္ေစႏုိင္ပါဘူး လို႔ ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ား ေျပာၾကတာကေတာ့ ႐ွေလခ်ာနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕ဟာ စာေမးပြဲရမွတ္ေလာက္ ကိုပဲ မွတ္တန္း ယူထားသင့္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အမွတ္နည္း၊ အမွတ္မ်ားရ တာလဲ စတဲ့ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးေတြ ဆက္ေတြး မေနသင့္ဘူးလို႔ ဆုိ ၾကပါတယ္။
႐ွေလခ်ာ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဒီလုိ ေ၀ဖန္မႈေတြအေပၚ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တုန္႔ျပန္မႈေပးခဲ့ပါတယ္။ ပီစာ စာေမးပြဲဟာလည္း ပါဖက္ျဖစ္တဲ့ စာေမးပြဲ မ ဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေ႐ွးမွာ႐ွိခဲ့တဲ့ စာေမးပြဲစနစ္ေတြ အားလံုးထက္ေတာ့ ပီစာက ပုိၿပီးေကာင္းတယ္၊ တိတိက်က်ေျပာႏုိင္တယ္လို႔ ၀န္ခံစကား ဆုိခဲ့ပါ တယ္။
သမၼာ က်မ္းစာ အုပ္ေရာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ သူက ေရာက္တဲ့ႏုိင္ငံ တုိင္းမွာ ပီစာ စာေမးပြဲရဲ႕အေျဖေတြကို ပါ၀ါပြိဳင့္ စလိုက္႐ႈိးေတြ ျပ ျပၿပီး လူစုရင္းေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူျပတဲ့အဓိက စာေၾကာင္းေလးက
“အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ မျပႏုိင္ရင္ ခင္ဗ်ားဟာ အျမင္႐ွိတဲ့ သာမန္ လူ တစ္ေယာက္ပါပဲ” တဲ့။
စာေမးပြဲရဲ႕ေလယာဥ္မွဴး
သကၠရာဇ္ ၂၀၁၀၊ ၀ါ႐ွင္တန္ဒီစီမွာ ႐ွေလခ်ာကိုပထမဆံုးကြ်န္မ သြားေ ရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕မ်ားျပားလြန္းလွတဲ႔ အစည္းအေ၀းေတြအၾကား ခဏေလးအနားယူခိုက္မွာ ေတြ႕ဆံုျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႐ွေလခ်ာ ဟာ ေခါင္းေမႊးျဖဴျဖဴ မြဲညစ္ညစ္ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႔ပါ။ သူဟာ ၾကည္႔ေပ်ာ္ ႐ႈေပ်ာ္ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔တစ္ခုခုကို စူးစိုက္ေနပုံေတာ႔ေပါက္ေနတယ္။
ပီစာ ကို အထင္တၾကီးျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သံသယနဲ႔ပဲလို႔ကြ်န္မက သူ႔ကုိေျပာမိတယ္။ အေမရိကဟာ အခ်ိန္ေတြေငြေတြအကုန္ခံျပီး ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ သုေတသနေတြကမာၻ႔ႏုိင္ငံ အားလံုးထက္ပိုလုပ္ခဲ့တယ္။ အနာ ဂတ္ရဲ႕ရတနာ(ေက်ာင္းသား)ေလးေတြနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ဖတ္မကုန္ ႐ႈမကုန္ေ လာက္တဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ ႐ွိတယ္။ အခုပီစာစာေမးပြဲက ကြ်န္မတို႔ ကေလးေတြေျဖေနက်စာေမးပြဲထက္ဘာေတြမ်ားပိုျပီးထူးျခားေနလို႔လဲ။
သူကထိုင္ေတာင္မထိုင္ပဲ ကြ်န္မေမးသမ်ွေမးခြန္းတိုင္းကို ဂ်ာမန္ေလ၀ဲတဲ႔ အဂၤလိပ္နဲ႔ စဒီျပားကိုီ ဖြင္႔ခ် လိုက္သလိုအခ်က္က်က် ေျဖသြားခဲ႔ပါေတာ႔ တယ္။
“ပီစာဆိုတာ သမား႐ုိးက်စာေမးပြဲမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ပီစာဆိုတာ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ပါ။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုရင္ စဥ္းစားေတြးေခၚဖို႔ လိုကို လိုအပ္လို႔ပါ” သူကဆိုတယ္။
”ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းအစစ္အမွန္ကို ဘယ္စာေမးပြဲကမွ တိုင္းတာမျပႏုိင္ပါဘူး” ကြ်န္မကအတြန္႔တက္တယ္။
႐ွေလခ်ာက ေခါင္းညိတ္ရင္းနဲ႔
“ပီစာကိုယ္တိုင္ကလည္းဘ၀ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြကို တိုင္းတာျပတဲ႔ စာေမးပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ား ေျပာတာ မွန္ပါတယ္”တဲ့။
ဆက္ရန္.....
Post a Comment