နာဂေတာင္တန္း အသြယ္သြယ္ဆီ ေဝ႔ဝိုက္ဆင္းလာသည္႔ စာရာေမတိ ႏွင္း သက္ေလက ရက္စက္လြန္းလွ၏။
ေရာက္လာသူ ဧည္႔သည္တိုင္းကို လက္ေအးႀကီးျဖင္႔ ေထြးေပြ႔တတ္သည္႔ နာဂေတာင္ေန ငွက္ဖ်ားပိုးတို႔က စာနာမႈ ကင္းလြန္းလွ၏။
ထို ေသလုေမ်ာပါး ေန႔ရက္ေတြမ်ားမွာ ေႏြးေထြးသည္႔ ႏွလုံးသားမ်ားသာ မရွိခဲ႔ရင္ "ငါ႔" ကို ၃၁ ဘုံထဲ ဘယ္မွာ ရွာရမလဲ။ မသိ။
ထိုစဥ္ ေမြးကင္းစ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို နာမည္ ေပးဖို႔ ရွိလာခဲ႔သည္။
အဂၤါသားနဲ႔ အဂၤါသမီးေလး။
အတတ္ႏိုင္ဆုံး အလွဆုံး ေရြးမိသည္။
ဇင္ေဝေသာ္နဲ႔ ဆုထားမ်က္ခ်ယ္။
"ဘဝမွာ အဆင္ေျပခိုက္ ေလေျပတိုင္း ပုေလြတစ္ေခ်ာင္းစီ ပါတယ္"
ေသလုေမ်ာပါး ေန႔ရက္မ်ားနဲ႔ ေက်းဇူးတရားမ်ာဆီ ေရာ္ရည္ရင္း ရွိၿပီးသား လူ အတန္ငယ္သိသည္႔ ကေလာင္ကို ခ်န္ခဲ႔ကာ ဇင္ေဝေသာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး စြာ ေမြးဖြားလိုက္မိသည္။
အမည္ဆိုတာေတြကလည္း တကယ္ေတာ႔ ဘာဆို ဘာမွ မဟုတ္။
သို႔ေသာ္......
Post a Comment