ေခါင္းစဥ္က ရွည္ေနေပမဲ႔ ေရးခ်င္တာက တိုတိုပါ။ လတ္တေလာ စကၤာပူမွာ (အျခား အာရွႏိုင္ငံေတြမွာလည္း သိပ္မထူးျခားေလာက္ပါဘူး ) ၾကားေနရတဲ႔ သတင္းႏွစ္ခုက
၁ ။ စလုံးကုမၸဏီတခ်ိဳ႕ ရန္ကုန္ကို ေတာ္ေတာ္အာရုံက်ေနၾကတယ္။ အႀကီး စား တီမာဆက္၊ ဆင္းတယ္လ္၊ စထရိတ္တိုင္းတို႔ အပါအဝင္ပဲ။ တခ်ိဳ႕က သြားၾကည္႔၊ ကုမၸဏီရုံးခြဲဖြင္႔၊ တခ်ိဳ႕က ေစာင္႔ၾကည္႔႐ုံ ေစာင္႔ၾကည္႔ ၊ စုံလိုပဲ။
၂ ။ ျမန္မာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ တပ္ေခါက္ေနၾကတယ္။
ဒီ ဒုယအခ်က္မွာက ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က တပ္ေခါက္တာ။ တခ်ိဳ႕က 'ထိ' တာ။ ဘာလို႔ထိတာလဲဆိုေတာ႔...
၁ ။ စကၤာပူက ျမွင္႔လာတဲ႔ ခရိုက္တီးရီးယားေၾကာင္႔ ( လစာ၊ ပညာအရည္ အခ်င္း၊ လုပ္သက္၊ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္း )၊
၂ ။ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ စီးပြားေရး က်ားကြက္ ေရႊ႕မႈ (သို႔ ) ေပါ၊ ေခ်ာင္ ၊ ေကာင္း အလုပ္သမားေဈးကြက္ကို ေဈးခ်ိဳႏိုင္သမ်ွ ခ်ိဳေအာင္ အားထုတ္မႈ။
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ ပုံေသကားခ် ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ျငင္းဖို႔ေတာ႔ ခက္မယ္။ ဒါဟာ အက္သစ္ကယ္ ျဖစ္ မျဖစ္ဆိုတာကလည္း ပါးစပ္နဲ႔ပဲ ျငင္း လို႔ရမယ္။
၁ ။ စကၤာပူက ျမွင္႔လာတဲ႔ ခရိုက္တီးရီးယား
လစာသိပ္မေကာင္း၊ သာမန္ဘြဲ႔ေလာက္နဲ႔ဆိုရင္ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္းလည္း မကယ္ဘူးဆိုရင္ မႏွစ္က၊ ဒီႏွစ္ကစလို႔ လာမယ္႔ႏွစ္ေတြမွာ ဆက္ထိေနဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံျခားသား အားလုံးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ဒါကို သေဘာမေပါက္ရင္ ယုံထင္ ေၾကာင္ထင္ ထင္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ဒီမွာ စလုံးအစိုရက ဘယ္ေလာက္အေလးအနက္ ထားသလဲဆိုတာ ရွင္းျပလို႔ ရတဲ႔အခ်က္ေတြရိွတယ္။ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က ပညာအရည္အခ်င္း၊ လုပ္သက္၊ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္း အားလုံးေကာင္းေနတယ္၊ လစာပဲ နည္းေနတယ္ ဆိုရင္ အလုပ္သမားရဲ႕ အားနည္းခ်က္ လုံးဝမဟုတ္ေတာ႔ပဲ အလုပ္ရွင္ေပးတဲ႔ လစာနဲ႔ပဲ ဆိုင္ေတာ႔တယ္။ ဒါဆို ( ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမားက တကယ္ အဆင္႔ရိွရင္) အစိုးရကပါ အလုပ္ရွင္ကို လစာတိုးေပးဖို႔ မသိမသာ ဖိအားေပးတယ္။
ဆိုလိုတာက ဒီလစာနဲ႔ပဲ ထပ္တင္ရင္ ရီဂ်က္ထပ္ထိမယ္။ တကယ္လိုအပ္ရင္ လစာတိုးေပးပါ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ က်န္တာကေတာ႔ အလုပ္ရွင္နဲ႔ပဲ ဆုိင္ေတာ႔ တယ္။ အလုပ္ရွင္ကလည္း သူ႕အတြက္ ဒီအလုပ္သမားက ဘယ္ေလာက္ ကြန္ထရီျဗဴးရွင္းလုပ္ေပးႏိုင္သလ
ဒီမွာပဲ ထိသူထိ မထိသူမထိ ဇာတ္လမ္းေတြ ျဖစ္ေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ စကၤာပူကေန တပ္ေခါက္သူ၊ တပ္ေခါက္ရသူ ပိုမ်ားလာမယ္။ အလုပ္အကိုင္ အေတြ႔အႀကဳံရိွသူေတြ ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္သြားျခင္းဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းပါတယ္။
၂ ။ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ စီးပြားေရး က်ားကြက္ ေရႊ႕မႈ
ဒီအေတြးက နည္းနည္း ရက္စက္ရာေရာက္ေနမလားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ က်ေနာ္က စကၤာပူကို ဦးတည္ေျပာေနေပမယ္႔ ဒီအခ်က္က အျခားႏိုင္ငံေတြ နဲ႔လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ စကၤာပူက ရီဂ်က္ထိတဲ႔ ျမန္မာတစ္ေယာက္ဟာ ျမန္ မာျပည္ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ျမန္မာျပည္မွာပဲ (စီတီဇင္ ခံထားသူေတြ၊ ပီအာ တခ်ိဳ႕ ဒီအထဲမွာ မပါပါဘူး၊ ပီအာတခ်ိဳ႕ဆိုတာက ပီအာလည္း အာမခံခ်က္ သိပ္မရွိလု႔ိပါ ) အလုပ္လုပ္ရေတာ႔မွာပါ။
ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြကလည္း ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ လုပ္အားခ ေဈးခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ရသလို အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေတြ႔အႀကဳံမရိွေသးတဲ႔ အလုပ္သမားေတြ ရဲ႕ဒဏ္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္သည္းခံၾကရလိမ္႔မယ္။ ဒီမွာ ျမန္မာေတြ ညံ႔ တယ္လိ႔ုဆိုတာမဟုတ္ဘဲ အေတြ႔အႀကဳံမရိွေသးတာကိုပဲ ဆိုလိုတာျဖစ္ေ ၾကာင္း ထပ္ေျပာခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။( အမ်ိဳးခ်စ္တာ ခ်စ္တာေပါ႔၊ ဒီေနရာမွာေတာ႔ ကိုယ္႔အားနည္းခ်က္ကို လက္ခံၾကရေအာင္၊ သာကီမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးလို႔ မေျပာပါဘူး )။
ဒီေတာ႔ ေဈးလည္းခ်ိဳ ျပည္ပ အေတြ႔ႀကဳံလည္းရိွတဲ႔ အလုပ္သမားကို ႏိုင္ ငံျခား ကုမၸဏီေတြက အလိုရွိမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ကဲ ဒီေတာ႔... တကယ္ျပန္ေတြ႔ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားတာက ျပည္ပက လာဖြင္႔တဲ႔ကုမၸဏီ နဲ႔ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာတဲ႔ ျမန္မာေတြပါပဲ။ မမိုက္ဘူးလား။ စကၤာပူမွာ ေဒၚလာ၂၀၀၀ နဲ႔ ၃၀၀၀ ( ေက်ာ္ရင္ ေက်ာ္ႏိုင္တာေပါ႔ ) ေပးရ မယ္႔ အလုပ္သမားကို ျမန္မာျပည္မွာ ၁၀၀၀ ေလာက္ဆိုရင္ ရေနျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတြအတြက္အစိုးရ ေပၚလစီေၾကာင္႔တင္ မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ေဈးကြက္ အေ႐ႊ႕အေျပာင္းေၾကာင္႔ပါ အထိမ်ားလာႏိုင္ပါ တယ္။
ဒီမွာ ခၽြင္းခ်က္က ေအာက္စတန္းဒင္းျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာေတြပါပဲ။ သူတို႔ ကုမၸဏီ ျမန္မာျပည္အသြားမွာ သူ႕ကို စကၤာပူကခန္႔တဲ႔ အလုပ္၊ ေပးတဲ႔လစာ စတဲ႔ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ဆက္လက္ခန္႔ထားၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ လည္ပတ္ဖို႔ တာ ဝန္ေပးပါလိမ္႔မယ္။
ဒီေပၚလစီက ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ ေပၚလစီပါ။ အေမရိက ကုမၸဏီတစ္ခုက စကၤာပူမွာ ႐ုံးစိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးတိုးအားေကာင္း၊ လူမ်ိဳးဘာသာစကား လည္း ျပႆနာ မရွိႏိုင္တဲ႔ စလုံးကို ေရြးၿပီး လည္ပတ္ခိုင္းသလိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္က ေတာ္ေတာ္ အေရးပါတဲ႔အထဲမွာ မပါဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို "See you In Myanmar." သေဘာထား ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလူ၊ ဒီအရည္အခ်င္းကို ဒီတစ္ဝက္မရွိတဲ႔လစာနဲ႔ရတာ ဘယ္သူ မေပ်ာ္ ဘဲ ေနမလဲ။
ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတာက တကယ္ကို တပ္ေခါက္ျပန္သြားသူေတြပါ။ ဒီမွာ အဆင္တေျပရွိလ်က္ တပ္ေခါက္ျပန္သြားသူေတြက နယ္ကထက္ ရန္ကုန္ က ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္။ ရန္ကုန္မွာ မိသားစု၊ အေျခခံစီးပြားေရး စတာေတြ ရွိၿပီးသားေတြ ျဖစ္မယ္။ ဒီမွာ မိသားစု၊ ကေလးေတြနဲ႔လူေတြ ျဖစ္ဖို႔ထက္ လူလြတ္ေတြ ပိုမ်ားလိမ္႔မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဒီမွာ လခစားလုပ္တာထက္ ဟိုမွာ ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ ျပန္လုပ္ၾကည္႔မယ္၊ အရဲစြန္႔ၾကည္႔မယ္ဆိုတဲ႔ Risk ယူသူေတြ ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ေလးပဲ ေနခ်င္သူေတြကေတာ႔ ဒီမွာ အဆင္ေျပေ နသေရြ႕ ဒီမွာပဲ ေနေနၾကဦးမယ္႔ သေဘာပါ။ ျမန္မာဟာ စကၤာပူမဟုတ္ေသး ဘူး ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ သူတို႔လည္း သိတာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔လည္း Risk ယူတယ္လို႔ သုံးရတာပါ။
အေတြ႔အႀကဳံရိွတဲ႔ အလုပ္သမား ရွားပါးခ်ိန္မွာ အေတြ႔အႀကဳံရိွၿပီးသား ျမန္ မာေတြ ျပည္တြင္းထဲ ျပန္ေရာက္သြားျခင္းေၾကာင္႔ ျပည္တြင္းက အလုပ္သ မားေတြကို လက္တြဲၿပီး ေခၚသြားႏိုင္သလို ျပည္ပ ကုမၸဏီေတြ ျပည္တြင္းထဲ မွာ ျမန္ျမန္ ဝင္လာၿပီး လည္ပတ္ျဖစ္ေစဖို႔ အေထာက္အကူလည္း ျဖစ္ပါလိမ္႔ မယ္။
ဘာပဲဆိုဆို စလုံးအစိုးရရဲ႕ ခရိုက္တီးရီးယား ျမွင္႔လာတဲ႔ ေပၚလစီေၾကာင္႔ တစ္ဦးခ်င္းဆီမွာ ရီဂ်က္ေတြ ဆက္ထိလာၿပီး ( နိမိတ္မရွိ၊ မဂၤလာမရွိ တာေတြ ေလ်ွာက္ေရးေနတယ္ထင္ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ဒါက ႏွစ္ႏွစ္ေ လာက္ကတည္းက စေနတဲ႔ ေပၚလစီပါ၊ ထိလည္း ေတာ္ေတာ္ထိေနပါၿပီ ) ႏိုင္ငံအတြက္ေတာ႔ ဇိကုပ္ နတ္ျပည္တင္လို႔ေတာင္ ျမင္မိပါတယ္။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေခၚလို႔ ျပန္ခ်င္မွ ျပန္မွာ ရီဂ်က္ထိရင္ေတာ႔ ျပန္ကို ျပန္ ရေတာ႔တာ မဟုတ္လား။
က်ေနာ္ကေတာ႔ ဒါဟာ ငိုစရာမဟုတ္သလို ထိသြားသူအတြက္လည္း ေဘး က ဝင္ငိုေပးေနစရာ မလိုလွဘူး ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံသာ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံပါ။ ဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ ယာယီလာေနၾကတာ။ အဲ တစ္ခုခုေၾကာင္႔ ထြက္လာခဲ႔ၾက တာ။ ဒါပဲ။
ႏိုင္ငံတစ္ခု ကုန္းထေနရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ အနစ္နာခံမႈ အနည္း အမ်ား လိုပါတယ္။ အႏုျမဴဗုံး ေခါင္းေပၚမက်ေပမဲ႔ ႏိုင္ငံက ဒီထက္ဆိုးတဲ႔ စစ္ တပ္အစိုးရရဲ႕ အၾကမ္းျမဴဗုံးဒဏ္ကို ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ာစြာ ခံထားၾကရတာ မဟုတ္လား။
ပုဂၢလိကအျမင္မတူတာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ကို ထိပါးတာမ်ိဳး မရည္ရြယ္ဘဲ ျဖစ္ ခဲ႔ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ဇင္ေဝေသာ္
Post a Comment