ဥေရာပ တစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ ေနတဲ႔ ခရီးကို အာရွသား အိႏၵိယန္း မ်ဳိဆက္ပီပီ ၾကည့္လု႔ိမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ လီကြမ္းယု စကူးလ္ က ဒိန္း အေၾကာင္းပါ။ Kishore Mahbubani တဲ့။ ဒီေန႔ စထရိတ္တိုင္းမွာ ေပၚလာတဲ႔ ေဆာင္းပါး ေရးသူ။
သူေျပာမသြားတဲ႔ အခ်က္က ဂုိေခ်ာက္ေထာင္ တို႕အုပ္စုကေရာ ေဒၚစု ဥေရာပ ခရီးစဥ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ကို သြားခဲ႔ၾကတာလဲ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ လို႔ လြဲသြားတာပါ လို႔ ေျပာမလားမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အဲသေလာက္ မ အ ၾကဘူး။
ကမာၻ႕အေနာက္ျခမ္းက ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ အေဝးႀကီးက လာေနၾကခ်ိန္မွာ အာရွ (စင္ကာပူ) က ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ ေဒၚစု မ႐ိွခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ကုိ သြားခဲ႔ၾကတယ္။
ဥေရာပကို ေဒၚစု ဘာကိစၥနဲ႔ သြားရသလဲ ဆိုတာ ပညာရွိပီပီ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္။ ႏိုဘယ္လ္ ဆုယူဖို႔(စီးပြားေရး အျမတ္အစြန္းပဲ ၾကည့္တတ္သူေတြနဲ႔ေတာ႔ ေဝးတဲ႔ ဆုေပါ႔။) သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဘဝတစ္ခုလုံး ေသသည္အထိ အားေပးသြားတ႔ဲ လင္သား႐ဲ႕ ေခါင္းခ်ရာ၊ အသက္ရွိေနေသးတဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ ရိွရာ။ ေမာင္းထုတ္ခံရစဥ္ ထမင္းေကၽြး ပညာေပးခဲ႔တဲ႔ ေနရာ။ ဘဝတစ္ခု ခဏအေမာေျဖဖိ႔ု ဒီေနရာကို မသြားရင္ ဘယ္ကို သြားမွာတုန္း မစၥတာဒိန္း ရယ္။ ခ်ာလွခ်ည့္။
ေဒၚစု ထိုင္းကိုေရာက္ခဲ႔ပါၿပီ။ မေရွာင္ခဲ႔ရင္ စ လံုးေတြ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႕မွာပါ။ ဂုိေခ်ာက္ေထာင္လို မလုပ္ရင္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ထိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ကကို သူ႕ထက္ သာေနတဲ႔ ေဒၚစုကို အမ်ိဳးသမီး အခ်င္းခ်င္း သိပ္ၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူမ ေျပာတာေတြၾကၫ္႔ရင္ မ႐ူးတဲ့သူတိုင္း သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါက အိမ္နီးခ်င္းေတြ႐ဲ႕ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ေဒၚစု အေပၚထားတဲ႔ သေဘာထား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါ။
ႏိုဘယ္ဆု ယူဖို႔သြားတာ၊ သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖု႔ိ၊ သူမ ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ သြားတာကို ဒီေန႔ ဥေရာပ စီးပြားေရးက ေလးဖက္ေထာက္ေနၿပီ လိ႔ု မဆိုင္တဲ႔ အစ္ရွဴးကို ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေမႊထၫ္႔သြားေသးတယ္။ ဂရိ၊ စပိန္၊ အီတလီ ေတြ အေႂကြးတင္တာနဲ႔ ေနာ္ေဝး၊ ဒိန္းမတ္ တိ႔ု ဆက္စပ္လို႔ မရပါဘူး။ ေနာ္ေဝးမွာ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ႐ိွတယ္။ သူတို႔ကို သူတို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ရေအာင္ ႀကိဳးစားဖိ႔ု ေနာ္ေဝက ထမင္းေကၽြးပညာသင္ ေပးထားတာ။ ခ်ာလွတဲ႔ ပတ္ဘလစ္ ေပၚလစီ ပါေမာကၡ။
အေၾကာင္ဆုံးကိစၥက ယူတူး က ဘိုႏို န႔ဲ အန္ပေလး ပီယာႏို ဆိုခဲ႔သူ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔က ေမြးေန႔ႀကိဳ ဂုဏ္ျပဳမယ့္ဂီတပူေဇာ္ပြဲ။ ဟ်ဴးမင္း႐ိုက္ ေခါင္းေဆာင္၊ သူထင္ရာ သူလုပ္တတ္တဲ႔ ဘိုႏိုလို ေကာင္က ဘယ္လိုအာရွေခါင္းေဆာင္ကို ယူတူး နဲ႔ ဂီတပူေဇာ္ ဖူးလု႔ိတုန္း။ မစၥတာ ဒိန္း ေမ႔ေနတဲ႔ကိစၥက ဒၚစု အက်ဥ္းက်ေနစဥ္မွာ ဂီတ နဲ႔ ကမာၻ႕မ်က္စိေတြ ျပဴးလာေအာင္ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားရင္း ဆြဲဖြင္႔ခဲ႔တာ ဘိုႏို တို႔ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔ပါ။ စီးပြားေရး တစ္ခုဘဲ သိသူကို အႏုပညာအေၾကာင္း ေျပာရတာ လက္ေပါက္ေတာ႔ မ်ားမ်ား ကတ္တာေပါ႔။
ေဒၚစု ေထာင္က်စဥ္က အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ဆုိလု႔ိ အာရွက ဂ်ပန္ပဲ ရိွခ႔ဲတယ္။ က်န္သူေတြကေတာ႔ ၁၉၆၂ က က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ေထာင္ေျခာက္ေတြ ေဖာက္ထြက္လာမွာကို စိုးတထိတ္ထိတ္ပါဘဲ။ သူ႕ သယံဇာတနဲ႔ သူ႕ဦးေႏွာက္ေတြ ေပါေခ်ာေကာင္း မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ တရားမွ်တ ပါတယ္။
အမ်ိဳးဆိုတာ မေခၚလို႔ရတယ္၊ မေတာ္လို႔ မရဘူး ဆိုသလိုေပါ့။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေဒၚစု စိတ္ကူးေပါက္ရင္ အာရွကို လာမွာပါ။ သားေတြနဲ႔ေတြ႔ဖု႔ိ သြားတဲ႔ ခရီးကို ရိုဟိ္န္ဂ်ာ ေတြ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေတြနဲ႔ ေရာ မေမႊေၾကးေပါ႔။
တကယ္ေတာ႔ ဥေရာပ ဆိုတာ ေဒၚစုရဲ႕ ေနခဲ႔ရတဲ႔အိမ္ပါ၊ျမန္မာနဲ႔ အာရွ က ဆယ္စုႏွစ္ မ်ားစြာ သူမ႐ဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ပါ။ ဒါကိုေတာ႔ ဆိုရွယ္ ပတ္ဘလစ္ ဆရာႀကီးက ျမင္ေအာင္ မၾကၫ္႔ႏိုင္ခဲ႔ရွာဘူး။ သူမ အိမ္ ခဏျပန္ပါေစ ဗ်ာ။
ပါးပါး ၊ ထူထူ လီွး တတ္တဲ႔ တရုတ္၊ အိႏြိယ၊ စင္ကာပူ တို႔နဲ႔ လည္း ကင္းလိ႔ု မရဘူး ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ ေဒၚစု မေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္လည္း သိပါတယ္။
ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္။
လာရင္ေတာ႔ ထြက္မေျပးနဲ႔ ေနာ္ မစၥခ်ာ ကီေရွာ မဘုဘာဏီ။
ဇင္ေ၀ေသာ္
Post a Comment