စာမူ ၁၅၅၁ ပုဒ္


ဦးကိုေမာင္- ကေလးတို႔၊ လူစံုတက္စံုပါလား။ မင္းတို႔ ကမ္းလက္ရဲ႔ အေနအထားက ဘယ္လိုလဲကြဲ႔။

(ကေလးမ်ား)- ေမွ်ာ္လင့္တာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္ေဖႀကီး။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကအထိ စာဖတ္ပရိသတ္ကိုၾကည့္ေတာ့ အေမရိကားက Top ျဖစ္ေနၿပီး စကၤာပူက ဒုတိယ။ ဒီတစ္ပတ္ထဲမွာ စကၤာပူက ေခါက္ခ်ိဳးတက္လာလို႔ Top ျဖစ္သြားတာ။

(ဦး) -          အေမရိကားကလူေတြကို တို႔လည္းမသိပါလား။ စကၤာပူက ထားပါေတာ့။ ဒါနဲ႔ အခုေလာေလာဆယ္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ဝင္ၾကည့္သြားၿပီလဲကြဲ႔။

(မ်ား)-           ဒါကို လွ်ိဳထားၾကတာ ေဖႀကီးရဲ႕ ။ ကမ္းလက္ရဲ႕ ေမြးေန႔တို႔ ဘာတို႔မွာဆိုရင္ေတာ့ ထုတ္ျပဖို႔ စိတ္ကူးရွိၾကပါတယ္။ ဒါကလည္း ကမ္းလက္ပရိသတ္ေတြ မုဒိတာပြါးရေအာင္လို႔ပါ။ ဒါကလည္း အဖြဲ႔နဲ႔ တိုင္ပင္ရဦးမွာ။

(ဦး)-             မင္းတို႔ဟာကကြာ၊ ေဖႀကီးကိုေတာင္ ေျပာမျပႏိုင္ဘူးလား။

(မ်ား)-           ေျပာပါဘူး၊ ေဖႀကီးကိုေျပာလိုက္ရင္ အားလံုးကို ေျပာလိုက္သလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့။
(ဦး)-             ကဲ- ထားပါေတာ့ကြာ။ ဒါနဲ႔ စာမူကိစၥေတြကေရာ။

(မ်ား)-           သီဟနာဒနဲ႔ ဇင္ေဝေသာ္ေရးထားတာေတြ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္ (၉၂) ပုဒ္ ရွိသြားၿပီ။ အတိုေရာ၊ အရွည္ေရာေပါ႔ ေဖႀကီးရာ။ ခက္တာက ဘုန္းဘုန္းသီဟနာဒက ပိုးကိုက္မွေရးတာတဲ့။ ပိုးရွာထားမွျဖစ္မွာ။ ၾကမ္းပိုးကိုက္လို႔ စာေရးရင္လည္းမဆိုးဘူး။

(ဦး)-             ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုစာေတြကို လူေတြပိုဖတ္သလဲကြဲ႔။

(မ်ား)-           FB နဲ႔ ဘေလာ့(ဂ္) မတူဘူး ေဖႀကီး။ FB မွာ အတို ဟာသေလးေတြကို ပိုဖတ္ၿပီး၊ ဘေလာ့(ဂ္) မွာက်ေတာ့ အက္ေဆး၊ ဝတၱဳ ပီပီျပင္ျပင္ေတြကို ဖတ္ၾကတာ။ ဥပမာ- အေရာင္မ်ားနဲ႔ ကစားျခင္းနဲ႔ လေရာင္တမ္းျခင္းတို႔လိုေပါ႔။ FB မွာ ဒီႏွစ္ပုဒ္က ဖတ္သူနည္းတယ္။ ဘေလာ့မွာက်ေတာ့ သူတို႔က Top ေတြေဖႀကီးရဲ႔၊ မတူဘူး။ ဘုန္းဘုန္း သီဟနာဒက ဒါကုိ သေဘာက်ေနတာ။ ငါက ရယ္ခ်င္တဲ့သူပဲ ရွိတယ္ထင္တာ၊ စာဖတ္ခ်င္သူေတြလဲရွိသားပဲ။ ႀကိဳးစားရက်ိဳးနပ္တယ္တဲ့။

(ဦး)-             ဒါနဲ႔ ဆုထားေရာ ဘာစာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနလဲ။

(ဆုထား)-      Many Lives, Many Masters ကို ဖတ္ေနပါတယ္ေဖႀကီး။ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ေတာ့ ဘာသာမျပန္ပါဘူး။ ရွည္လြန္းသြားၿပီး ကိုရီးယားကားလုိ ျဖစ္မွာစိုးလို႔။ ခပ္တိုတိုခ်ဳပ္ၿပီး မက္ေဆ့ေပးႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားမွာပါ။

(ဦး)-        ေကာင္းပါေလ့ကြယ္။ အေမရိကန္ စိတ္ပညာရွင္ ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ေရးထားတဲ့ စာအုပ္မဟုတ္လား။ တို႔ဘုရားရွင္ရဲ႔ သံသရာဝါဒကို သိပၸံက လက္ခံရတဲ့သေဘာေပါ႔။ သာဓုပါကြယ္။



(ကေလးမ်ား)-  ေဖႀကီးက သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေမးၿပီး စာမူက်ေတာ့ မေပးဘဲနဲ႔။ အခု စာမူေတာင္းမလို႔ လာၾကတာ။

(ဦး)-             ေဟ- ဒီလိုလား။ မညွင္းၾကပါနဲ႔ကြယ္၊ ေဖႀကီးကအသက္ ႀကီးပါၿပီ။

(မ်ား)-           မရဘူး။ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွစ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္ ေပးမွရမွာ။

(ဦး)-             ကဲ စာမူမေပးႏိုင္ေတာင္ အၾကံဥာဏ္ေတာ့ ေပးႏိုင္ပါေသးတယ္ကြယ္။ ကေလးတုိ႔ကို စာမူ ၅၅၀ ပုဒ္အရင္ ေပးမယ္။

(မ်ား)-           ဘာေျပာတာလဲ ေဖႀကီး။

(ဦး)-             ကေလးတို႔ စာမူျပတ္သြားရင္ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြကို တစ္ေန႔ တစ္နိပါတ္တင္လို႔ ေျပာတာပါ။ ရက္ေပါင္း ၅၅၀ တင္လို႔ရတယ္။

(မ်ား)-           ေဟး ဒါမွ ေဖႀကီးကြ။အာ…. ေဖႀကီးက ညစ္ၿပီ။ ဒါေတာ့ သူေျပာမွလား။
                   ( ကေလးမ်ား ဤ၌ေလသံမတူၾက။)

(ဦး)-             ဒါမွ မေလာက္ေသးဘူးဆိုရင္ တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္စာအုပ္ကို ရွာဝယ္ၾကကြယ္။ တစ္ပုဒ္ကိုတစ္ရက္တင္ရင္ ၁၀၀၁ ရက္တင္လို႔ရတယ္။ ကဲ ဘာလိုေသးတုန္း။ ေဖႀကီးက တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္ေတာင္မကဘူး ၁၅၅၁ ပုဒ္ ေပးလိုက္ၿပီ။

 ဘာသေဘာေပါက္သြားၾကလည္းေတာ့ မသိဘူး။ ကေလးေတြက ၿပိဳင္တူ-
(မ်ား)-           ေဟး ဒါမွ ေဖႀကီးကြ။ စာမူကိစၥ ပူရေတာ့ဘူး…တဲ့။

          ကဲ မွတ္ကေရာ။ ၁၅၅၁ ရက္အတြက္ စာမူပူစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။ ဦးကိုေမာင္တုိ႔က ငယ္ရာကႀကီးလာတာ (ႀကီးရာက ငယ္သြားတာမဟုတ္ဘူး)။ ဒီအၾကံဥာဏ္ေလာက္ေတာ့ လိုရင္ ထုတ္လို႔ရပါတယ္။ ကေလးေတြဆို ေပ်ာ္…လို႔ (ဟုတ္ဟုတ္၊ မဟုတ္ဟုတ္)။


ဦးကိုေမာင္













Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Post a Comment